อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 12 ต.ค. 56
“ก็แสดงว่าเขาก็มีใจให้เอ็งอยู่บ้างล่ะ...ว่าง ๆ ก็พามาให้พ่อกับแม่เห็นหน้าค่าตาบ้าง จะได้คุยทับนังแลมันได้ มันจะได้หุบปากซะที”สันต์ฟังแล้วครุ่นคิด เขาควรจะตัดสินใจพูดกับเทวีดีหรือไม่...เวลาเดียวกันเสี่ยกวงจัดการให้วัน เฉลิมได้เข้าเรียนอนุบาล วันเฉลิมเรียกเสี่ยกวงว่าป๊า ยังไม่ยอมเรียกพ่อ เสี่ยกวงก็ไม่ข้องใจอะไร กลับเป็นความภูมิใจของเขาที่ได้ทำหน้าที่พ่อเลี้ยงให้การศึกษาลูกเลี้ยง วันเฉลิมยิ้มตื่นเต้นกับการจะได้ไปโรงเรียน เสี่ยกวงนั่งมองวันเฉลิมแล้วยิ้มเอ็นดู มีเพียงลำยองคนเดียวที่ไม่ตื่นเต้นกับวันเฉลิม
“ไม่ร้องหรอกครับ วันอยากไปโรงเรียน”
“ตั้งใจเรียนให้เก่ง ๆ วันข้างหน้าจะได้ไม่ลำบาก รู้ไหมวัน”
“รู้ครับ โตแล้ววันจะหาเงินเลี้ยงแม่ เลี้ยงพี่ชม น้าชื่นด้วย”
“โอ๊ย จะหาได้ซักกี่บาทกัน” ลำยองขำ ๆ
“จบประถมต้นแล้วป๊าจะพาไปฝากให้เข้าอัสสัมชัญนะ”
“ครับ” วันเฉลิมรับคำอย่างดีใจ
“แล้วคนเล็กในท้องลำยองนี่ล่ะคะคุณกวง” ลำยองอ้อน
“ยังไม่รู้เลย ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย”
“ผู้ชายสิคะยังไงก็ต้องเป็นผู้ชาย”
“ก็เข้าอัสสัมชัญเหมือนกัน จบแล้วจะไม่เรียนเมืองไทยก็ได้ ผมจะส่งไปเรียนสิงคโปร์หรือไต้หวัน” เสี่ยกวงบอกยิ้ม ๆ
“แล้วโรงงานจะยกให้ลูกไหมคะ”
“ยกสิ...ไม่ยกให้ลูกแล้วจะยกให้ใคร”
ลำยองปลื้ม แล้วคลำท้อง
“ได้ยินไหมลูก ปาป๊าเขารับปากเอาไว้แล้วนะ...อุ๊ย ๆ ลูกดิ้นใหญ่เลยค่ะ”
เสี่ยกวงตื่นเต้นลูบคลำท้องลำยอง เพราะลำยองจับมือกวงไปคลำ วันเฉลิมยิ้มจ๋อย ๆ เหมือนตัวเองหมดความสำคัญ
สันต์ขึ้นมาบนกุฏิหลวงตาปิ่นเห็นวันเฉลิมก้มหน้าก้มตาเขียนตัวหนังสืออยู่ วันเฉลิมเห็นพ่อก็ยิ้มยกมือไหว้สวัสดี
“ได้ข่าวว่ากำลังจะไปโรงเรียนแล้ว พ่อดีใจด้วยนะวัน เป็นไง พ่อใหม่เราใจดีละสิ”
“พ่อนี่...คนนี้ พ่อ” วันเฉลิมทำหน้างง
“อ้าว แล้วคนที่อยู่ที่บ้านกับแม่เขาล่ะ”
“คนนั้นป๊า ไม่ใช่พ่อ”
“มีแม่มีป๊า ทีนี้คงลืมพ่อแล้วมั้ง” สันต์ยิ้มดีใจที่ลูกแยกออก
“ไม่ลืมครับ”
“ใครมีพระคุณต่อเรา เราต้องไม่ลืม แล้วก็ต้องตอบแทนพระคุณใช่ไหม ไอ้วัน” หลวงตาสอน
“ครับ หลวงตา”
วันเฉลิมผละไปที่ชั้นหนังสือ ดึงนิทานชาดกเล่มเดิมออกมา
“เอาอีกแล้ว ฟังนิทานอีกแล้วเอ็งไม่เบื่อบ้างเลยรึไง”
“ไม่เบื่อครับ เอาเรื่องพญาช้างเผือกครับหลวงตา”
“ไม่รู้มันติดใจอะไรนักหนากับพญาช้างเผือกเนี่ย” หลวงตาปิ่นบอกสันต์
“พญาช้างเผือกทำอะไรล่ะลูกวัน”
“พญาช้างเผือกเลี้ยงแม่ตาบอดหาหญ้ามาให้แม่กินครับ”
สันต์อึ้งไป...ก่อนจะพาวันเฉลิมมาส่งที่หน้าบ้าน ได้ยินลำยองโวยวายหาของเสียงดังลั่น
“อีชม อีชื่น...หายหัวกันไปไหนหมด อีชม...ยกทรงสีดำของกูไปไหน อีชม”
ลำยองหันมาเห็นวันเฉลิมที่กลับมากับสันต์
“ไอ้วัน...หายหัวไปไหนมา”
“ไปหาหลวงตาครับ”
“ไปทำไมทุกวี่ทุกวัน เดี๋ยวใครมันจับไปเป็นขอทานหรอกมึง”
“สอนลูกให้มันถูกมันควรได้ไหม” สันต์ทนไม่ไหว
“ฉันจะสอนยังไงมันก็เรื่องของฉัน ไอ้วันมันลูกฉัน”
“ลูกฉันด้วยเหมือนกัน”
“นี่จะมาทวงบุญคุณว่าส่งเสียมันเดือนละสามร้อยละสินะ...ชิ เงินขี้ประติ๋ว ตั้งแต่นี้ไปไม่ต้องเอามาให้แล้วโว้ย เข้าบ้านเดี๋ยวนี้ไอ้วัน หูแตกรึไง เดี๋ยวแม่ฟาดเข้าให้”
ลำยองกระชากแขนวันเฉลิมแรง ๆ พาเข้าบ้านไป สันต์ทั้งโกรธทั้งสงสารลูกจึงมาปรึกษาพ่อกับแม่เรื่องวันเฉลิม
“ผมตั้งใจเอาไว้แล้วครับแม่ วันเขาเป็นลูกผม ยังไงผมก็ต้องรับผิดชอบเขาจนกว่าเขาจะพึ่งตัวเองได้ ผมจะเก็บเงินใส่บัญชีธนาคารเอาไว้ให้เขาทุกเดือน อายุสิบห้าหรือยี่สิบค่อยยกให้เขาครับ” สันต์หน้าเศร้า
“ก็ดีเหมือนกัน ให้อีแม่มันเดือนละสาม ร้อย ตอนนี้ยังไงมันก็ไม่มีทางถึงปากถึงท้องไอ้วันมันหรอก อีแม่มันเอาไปซื้อเหล้ากินหมด”
ลำยองหงุดหงิดเพราะอยากเหล้า เรียกหาชื่นเสียงดังลั่นบ้าน ชื่นถือขวดเหล้าที่ห่อถุงกระดาษขึ้นมา
“หายหัวต๋อมไปเลยนะมึง”
“ค่ำมืดขนาดนี้ร้านรวงเขาปิดหมดแล้วค่ะคุณ ฉันต้องเดินไปเกือบถึงถนนใหญ่โน่น”
“พูดมากจะไปไหนก็ไป” ลำยองกระชากขวดเหล้าไปจากชื่น
“คุณติดเหล้ารึเปล่าคะเนี่ย...วิทยุเขาก็บอก โทรภาพเขาก็สอน ว่าคนท้องคนไส้กินเหล้ามันไม่ดีนะคะคุณ”
“มันเรื่องของกู”
“มันทำร้ายเด็กในท้องนะคุณ”
“อีขี้ข้า สาระแนมาสั่งสอนกู เดี๋ยวกูไล่ออกซะเลยนี่”
“ฉันเตือนคุณเพราะหวังดีนะคะ”
“ไป๊ ไสหัวไป อีบ้า”
ชื่นเดินออกไป ลำยองกรอกเหล้าเข้าปากตัวเอง ชื่นใจเหมือนได้รับความสุขเต็มเปี่ยม แล้วจะเทเหล้าลงแก้วเพิ่ม วันเฉลิมเอื้อมมาจับขวดเหล้าไว้
“อะไรของมึง ไอ้วัน”
“แม่อย่ากินเลย”
“เอ๊ะไอ้นี่...มันความสุขของกูโว้ย”
“แม่มีความสุข แต่น้องเจ็บนะครับ แม่ไม่รักน้องเหรอครับ”
ลำยองชะงัก อึ้งไปเหมือนกัน
“แม่อย่ากินเลย มันบาปครับ”
“บาปอะไร...ใครสั่งใครสอนมึงให้พูด...หา ไอ้วัน”
“หลวงตาบอกว่า กินเหล้าผิดศีลครับ”
ลำยองปัดมือวันเฉลิมออกแถมผลักวันเฉลิมจนเซหงายหลังไป ลำยองซดเหล้าต่อ หัวเราะกับมุกตลกในทีวี ความสุขกลับมาทักทายเธอแล้ว
เช้าวันใหม่ วันเฉลิมออกมาใส่บาตรกับชื่น หลวงตาปิ่นรับบาตรให้ศีลให้พร
“วันนี้ไปโรงเรียนแล้วสิไอ้วัน”
“ครับ...หลวงตา”
“เป็นนักเรียนแล้วก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเองให้ดี ๆ อย่าให้ใครเขาตำหนิได้นะ”
อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 12 ต.ค. 56
ละครทองเนื้อเก้า บทประพันธ์โดย : โบตั๋นละครทองเนื้อเก้า บทโทรทัศน์โดย : ยิ่งยศ ปัญญา
ละครทองเนื้อเก้า กำกับการแสดงโดย : พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
ละครทองเนื้อเก้า ผลิตโดย : บริษัท แอค-อาร์ต เจเนเรชั่น จำกัด
ละครทองเนื้อเก้า ควบคุมการผลิตโดย : ธัญญา โสภณ
ละครทองเนื้อเก้า ละครแนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครทองเนื้อเก้า ออกอากาศทุกวันจันทร์ - อังคาร เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ต่ออากาศต่อจากละครเรื่อง สาปพระเพ็ง
ที่มา เดลินิวส์
