อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 14 ต.ค. 56

อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 14 ต.ค. 56

“จะได้ลูกสะใภ้ถูกใจทั้งที มันก็ต้องเต็มที่ให้สมหน้าสมตาเขาสิ” แม่ปั้นยิ้ม

“ทองอีกห้าบาท เงินสดสองหมื่นคงไม่น้อยไปหรอกนะลูก”

“พ่อครับ แม่ครับ ลำพังผมคงไม่มีปัญญา ขนาดนี้แน่”


สันต์กราบแทบเท้าพ่อกับแม่ น้ำตาซึมซึ้งใจ

“ความสุขของเอ็ง ก็เป็นความสุขของพ่อกับแม่เหมือนกันลูกเอ๊ย” แม่ปั้นลูบหัวสันต์ด้วยความรัก

ข่าวเรื่องแม่ปั้นซื้อแหวนทองเพชรซีกโบราณให้สันต์เอาไปหมั้นว่าที่สะใภ้คน ใหม่รู้ถึงหูยายแลก็รีบแจ้นไปบอกลูกสาว ลำยองหน้าเครียดต้องทนฟังเรื่องแสลงใจ

“แหวนวงนั้นน่ะ ข้าเคยเห็นทีเดียวเพชรมันเม็ดเท่านิ้วแม่มือนี่ ตอนนั้นเมียท่านขุนแกว่าไม่ขาย เป็นตายยังไงก็ไม่ขาย ถ้าไม่ได้ห้าหมื่น ยังมีอีกนะเอ็ง เขาว่าทองตั้งสิบบาท เงินสดอีกเป็นแสน”

“ทีกับกูละขี้เหนียวนะมึง อีแก่...เมียใหม่มันหน้าตาเป็นยังไงแม่” ลำยองแค้นใจ

“ข้าเองก็ไม่เคยเห็นกะตา แต่เขาว่ามันสวยอยู่เหมือนกัน เป็นครู อยู่โรงเรียนอะไรก็ไม่รู้ ท่าทางเป็นผู้ดีอยู่”

“พอได้แล้วแม่ เขาว่า เขาว่าอยู่นั่นแหละ ไม่ได้เห็นกะตา ก็อย่ามาพูดดีกว่า”

ลำยองลุกพรวดขึ้นอย่างขัดใจ เดินไปเปิดตู้จะหยิบเหล้าออกมา แต่ต้องชะงักตัวงอเพราะเจ็บจี๊ดที่ท้อง

“เอ็งเป็นอะไรวะลำยอง...เฮ้ย...”

ลำยองก้มลงมอง น้ำคร่ำแตกไหลนองลงมาตามขา ลำยองปวดจนทรุดลงกองกับพื้น วันเฉลิมรีบวิ่งเข้ามาหาลำยองอย่างเป็นห่วง ยายแลสติแตก วิ่งพล่านแหกปากลั่นว่าลำยองจะคลอดให้แป้งกับปานรีบไปตามเสี่ยกวง

ตอนที่ 6

ลำยองเจ็บท้องใกล้คลอด เสี่ยกวงพาขึ้นรถเก๋งมาโรงพยาบาล ระหว่างเดินกลับบ้านผ่านตลาด ยายแลอยากอวดวาสนาของลูกสาวตะโกนเสียงดังว่าลำยองจะคลอดลูกชาย ให้ชาวบ้านเตรียมท้องไว้กินโต๊ะจีนได้เลย แม่ปั้นกับพ่อสินมองหน้ากันอย่างไม่ชอบใจนัก

“แล้วถ้าไม่ได้ลูกชายล่ะยัยแล” ชาวบ้านแถวนั้นร้องถาม

“ลูกชายโว้ย...ยังไงก็ต้องได้ลูกชาย ข้าน่ะฝันติด ๆ กันมาหลายคืนแล้ว ฝันว่าช้างเผือกขาวจั๊วไปทั้งตัวมาเดินชูงวงอยู่ในซอยเนี่ย”

“เอ็งดูดีรึเปล่าล่ะ ว่าช้างตัวผู้หรือตัวเมีย” แม่ปั้นอดไม่ได้ที่จะถาม

ชาวบ้านพากันหัวเราะ ยายแลหันขวับไปทางแม่ปั้นอย่างเอาเรื่อง

“มึงไม่ต้องมาอิจฉากูหรอกอีปั้น หน็อยทำเป็นคุยว่างานหมั้นสะใภ้ใหม่จะจัดให้ใหญ่โต แน่จริงมึงก็คอยดูงานเลี้ยงรับขวัญหลานกูเอาก็แล้วกัน แล้วมึงจะหนาว เถ้าแก่กวงเขาไม่ใช่แค่ปิดซอยเลี้ยงโต๊ะจีนโว้ย เขาจะมีดนตรี พยงค์ มุกดา วงใหญ่ มีลิเกสามสี่โรงมาประชันกัน เจ็ดวันเจ็ดคืนด้วยโว้ย” ยายแลยังคุยโว

“อ๋อเหรอ...ร่ำรวยขนาดนี้คงต้องไปจัดท้องสนามหลวงแล้วละมั้ง”

“พอเหอะแม่ปั้น อย่าไปต่อความยาวสาวความยืดกับมันเลย” พ่อสินปราม

“แล้วเขาบอกไหมล่ะว่า ถ้าได้ลูกสาว เขาจะจัดงานแบบไหน”แม่ปั้นเหน็บอย่างหมั่นไส้

“ยังไงกูก็ต้องได้หลานชายโว้ย”

“มึงหัดอยู่กับความเป็นจริงบ้างเหอะอีแล มัวแต่ฝันเฟื่องตกลงมาจะเจ็บตัวเปล่า ๆ”

“พอแล้วแม่ปั้น เข้าบ้านเหอะ” พ่อสินพยายามต้อนปั้นกลับเข้าบ้าน

“มึงแช่งกันยังงี้ มาตบกันให้รู้ดำรู้แดงเลยดีกว่ามั้ง อีปั้น”

“กูก็ไม่ได้กลัวมึงหรอก แต่มึงเคยได้ยินไหมล่ะที่เขาว่า หมาเห่าอย่าเห่าตอบน่ะ”

“อีนี่ มึงว่ากูเป็นหมาเรอะ...” ยายแลด่าไล่หลังอย่างแค้นใจ

ลำยงเห็นสันต์กลับมาจากที่ทำงาน เจอสันต์จึงเรียกไว้แล้วบอกเรื่องลำยองเจ็บท้องจะคลอดแล้ว

“ก็ดีแล้วนี่ หวังว่าคงจะปลอดภัยทั้งแม่ทั้งลูก”

“แม่เขาตื่นเต้นยังกะเป็นคนคลอดซะเอง แถมมั่นอกมั่นใจว่าต้องได้ผู้ชาย”

“ถ้าพ่อใหม่เขาไม่เอาเจ้าวันขึ้นมา ลำยงก็บอกพี่มานะ เพราะพี่ยังยินดีรับเลี้ยงลูกเสมอแหละ”

“อีกไม่นานพี่ก็จะแต่งงานใหม่ มีลูกใหม่ไม่ใช่เหรอ”

“ถึงมีใหม่ เจ้าวันมันก็ยังคงเป็นลูกพี่นี่ ไม่ใช่จะกลายเป็นลูกคนอื่นเมื่อไหร่”

สันต์ตอบอย่างหนักแน่น กลับไปเล่าให้พ่อกับแม่ฟัง

“ถ้ามันได้ผู้หญิงขึ้นมา ก็ไม่รู้ว่ามันจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน คุยไว้ซะขนาดนั้น”

“ผมกลับอยากให้เขาได้ลูกชาย ให้เขาสมหวังครับแม่” สันต์บอกอย่างจริงใจ

“เขาจะเมตตาไอ้วันมันน้อยลงนะเอ็งจะปวดใจเปล่า ๆ”

“ไม่หรอกครับพ่อ ผมว่าผมมีหวังมากขึ้นที่จะได้เจ้าวันคืนมาเลี้ยงเองต่างหาก” สันต์พูดอย่างมีความหวัง

ทางด้านยายแล ตาปอ ลำดวน ปาน และแป้ง พากันยกโขยงไปรอฟังข่าวที่บ้านลำยอง เปิดวิทยุ ทีวี เสียงดัง และขนของกินในตู้เย็นออกมากินราวกับมีงานปาร์ตี้ วันเฉลิมนั่งหงอยอยู่อีกมุมเป็นห่วงแม่

“ไอ้วัน...อีกไม่นานเอ็งก็หมาหัวเน่าละว้า” แป้งเอ่ยขึ้น

“ป๊าเอ็งเขาจะมีลูกของเขาเองแล้ว ตอนนี้เขาก็เอ็นดูเอ็งอยู่หรอก เพราะไม่มีลูกชาย แต่อีกหน่อยเถอะเอ็งเอ๊ย” ปานย้ำเรื่องที่แป้งพูด

“พ่อเอ็งมันก็กำลังจะมีเมียใหม่ มีลูกใหม่ แล้วเอ็งจะเป็นลูกใครวะ ปู่ย่าเอ็ง มันก็ไม่เอาหรอก เชื่อข้าเหอะไอ้หมาหัวเน่าเอ๊ย”

“รู้จักไหมวะไอ้วัน หมาหัวเน่าน่ะ” ลำดวนพูดย้ำคำเดิม

ว่าแล้วทุกคนก็พากันหัวเราะชอบใจ ชมถือจานของกินเข้ามา ปานกับแป้งเข้ามาแย่งจากมือชมไป อลหม่านวุ่นวายเหมือนแร้งลงไม่มีผิด

ชื่นกับชมไม่อาจขัดขวางยายกับพวกได้ จึงยอมปล่อยให้สนุกสนานกัน และจูงมือวันเฉลิมออกไปข้างนอกเพราะไม่อยากให้เห็นความวุ่นวาย วันเฉลิมยืนเกาะรั้วคอยลำยอง ภาพของแม่สีหน้าบิดเบี้ยวเพราะความเจ็บปวดยังหลอนติดตาเด็กน้อยอยู่

“วัน...ทำไมมาตากยุงอยู่ตรงนี้ล่ะเข้าบ้านเหอะ”ชมออกมาเรียก

“วันคอยแม่ พี่ชม”

“แม่เขาไปคลอดน้องนะไม่ได้ไปตลาดอีกหลายวันแหละกว่าจะกลับบ้านได้”

“แม่เจ็บจังเลยนะพี่ชม”

“คนจะคลอดลูกก็เจ็บยังงี้แหละ”

“ตอนแม่จะคลอดวันแม่ก็เจ็บยังงี้ใช่ไหมพี่ชม”

“อือ...เข้าบ้านเหอะ รออยู่ตรงนี้ทั้งคืนแม่เขาก็ยังไม่กลับมาหรอก”

ในที่สุดลำยองก็คลอดลูกออกมาเป็นผู้ชาย เสี่ยกวงดีใจมากเพราะเป็นสิ่งที่เขาปรารถนาและรอคอยมานาน เขาตั้งชื่อให้ลูกว่า อภิชาติ แต่เด็กน้ำหนักน้อย ไม่สมบูรณ์ ต้องส่งเข้าตู้อบหลายวันกว่าจะเอาออกมาได้ เสี่ยกวงเครียดนึกถึงเรื่องที่คุยกับหมอแล้วปวดใจ

“ทำไมลูกผมเป็นยังงี้...ทำไมล่ะครับ เด็กก็ครบกำหนด แม่เด็กก็แข็งแรงดีไม่ใช่เหรอครับโธ่...ผมเพิ่งมีลูกชายก็คนนี้แหละ ผู้หญิงตั้งสี่คนแล้ว”

“ลูกสาวคุณแข็งแรงทุกคน เพราะแม่เด็กระวัง กินแต่ของดีมีประโยชน์ แต่ลูกคุณคนนี้ไม่แข็งแรง เพราะแม่ดื่มเหล้าตอนท้อง ผมห้ามแล้วก็ไม่เชื่อ แต่ไม่เป็นไร ดูแลเลี้ยงดูให้ดี ๆ ก็เติบโตแข็งแรงได้”

“หมายความว่า ถ้าเลี้ยงไม่ดีก็มีหวังไม่รอดใช่ไหมครับ”

“ถึงรอดสติปัญญาเด็กก็อาจจะไม่ค่อยดีนัก เด็กคลอดออกมาอย่างมีอาการของคนติดเหล้าจะต้องมีการให้ยาบำบัดทางด้านสมอง ถ้าอาหารดี ยาดี ก็ยังเจริญเติบโตได้พอสมควร ไม่ถึงกับปัญญาอ่อนหรอกครับ เพราะตอนที่เด็กอยู่ในท้องไม่ได้รับการบำรุงเท่าไหร่ แม่ก็ดื่มเหล้าเมาทุกวันจึงส่งผลถึงลูก”

ลำยองตื่นขึ้นมา และรู้จากเสี่ยกวงว่าเธอได้ลูกชายก็รีบออดอ้อนขอของมีค่ารับขวัญลูกชายทันที แต่เสี่ยกวงสีหน้าเรียบเฉยไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ...ขณะที่พวกยายแลรู้ข่าวก็พา กันไชโยโห่ร้องและหวังผลพลอยได้ทรัพย์สินจากเสี่ยกวงเพิ่ม วันเฉลิมรู้ว่าแม่คลอดน้องออกมาเป็นผู้ชายก็ไม่ดีใจสักเท่าไหร่ เพราะเด็กน้อยฝังใจอยากจะได้น้องสาวที่น่ารักอย่างน้องสมฤดีมากกว่า

เสี่ยกวงรับลำดวนมานอนเฝ้าลำยองที่โรงพยาบาล ลำดวนแอบไปดูหลานชายแล้วต้องผงะตกใจเมื่อเห็น แล้วกลับมาที่ห้องพักฟื้น ลำยองตื่นขึ้นมาก็ถามหาเสี่ยกวง ลำดวนบอกว่ากลับไปแล้ว

อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 14 ต.ค. 56

ละครทองเนื้อเก้า บทประพันธ์โดย : โบตั๋น
ละครทองเนื้อเก้า บทโทรทัศน์โดย : ยิ่งยศ ปัญญา
ละครทองเนื้อเก้า กำกับการแสดงโดย : พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
ละครทองเนื้อเก้า ผลิตโดย : บริษัท แอค-อาร์ต เจเนเรชั่น จำกัด
ละครทองเนื้อเก้า ควบคุมการผลิตโดย : ธัญญา โสภณ
ละครทองเนื้อเก้า ละครแนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครทองเนื้อเก้า ออกอากาศทุกวันจันทร์ - อังคาร เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ต่ออากาศต่อจากละครเรื่อง สาปพระเพ็ง
ที่มา เดลินิวส์