อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 24 ต.ค. 56
“ไม่งอน แล้วทำไมหน้าบึ้งจัง ไปอาบน้ำแต่งตัวสวย ๆ ดีกว่าเดี๋ยวพี่จะพาไปหาอะไรกินอร่อย ๆ แล้วจะได้ไปเปิดหูเปิดตากัน”“ลำยองไม่อยากเล่นแล้วละพี่เทพ เล่นไปก็มีแต่เสีย”
“พูดเป็นเล่น”
“จริง ๆ นะพี่เทพ เล่นมาไม่ถึงเดือนเงินทองมันร่อยหรอลงไปทุกทีลำยองใจคอไม่ดีเหมือนกันนะ”
เมืองเทพหอมแก้มลำยองให้กำลังใจ เธอใจอ่อนยอมเอาทองไปขายเข้าบ่อนไปเล่นต่อ ไม่สนใจลูกเต้า วันเฉลิมกับละม่อมไปเก็บผักบุ้งมาต้มจิ้มน้ำปลากินกันเพราะลำยองไม่ได้จ่าย เงินให้เลย...สันต์กับเทวีมาเยี่ยมพ่อแม่ที่เรือนแพ รู้จากแม่ปั้นและพ่อสินว่า ลำยองได้ผัวใหม่ชวนกันเข้าบ่อนเล่นทุกวัน
“เห็นว่าทองหยองก็ต้องถอดออกตีราคากันกลางวงแล้ว อีกหน่อยมันก็หมดตัว เชื่อแม่สิ”
“ทำไมถึงได้โง่ยังงี้ ไม่มีใครรันทดบ้างเลยรึไงครับแม่”
“จะเอาอะไรกับอีแลมัน มันก็เล่น...แค่ทุนน้อยหมดตัวก็กลับบ้าน”
“ไม่มีการศึกษา ก็รู้ไม่เท่าไม่ทันชีวิตยังงี้แหละ คนอย่างนังลำยองมันเห็นชีวิตเป็นเรื่อง เล่น ๆ”
“ตัวคนเดียวก็ช่างเถอะครับ จะขึ้นสวรรค์หรือลงนรกก็ตามใจสิ แต่นี่ลูกทั้งคนทำไมมันไม่มีความคิด”
“แต่มันก็มีปัญญาจ้างคนใช้ใหม่นะ วันก่อนยังโผล่มาซื้อของที่นี่ แม่เลยพอจะรู้ข่าวไอ้วันมันบ้าง”
หลังจากรู้ว่าวันเฉลิมลำบากและน่าสงสารแล้ว สันต์ไปเจอวันเฉลิมที่กุฏิหลวงตาปิ่น สันต์เห็นลูกซูบผอมก็เครียด
“ปู่กับย่าฝากกับข้าวมาให้วันเยอะแยะเลยนะลูก” วันเฉลิมน้ำตาร่วงเผาะ สันต์ใจหายวาบน้ำตาซึมรู้ดีว่าลูกต้องเจออะไรมากกว่าที่รู้มาแน่
“ไม่มีอะไรกินจริง ๆ เอ็งต้องมาหาหลวงตาที่นี่นะไอ้วัน”
“ครับ”
“ปีหน้าก็ขึ้นประถมหนึ่งแล้วแม่เขายังจะให้เรียนที่เก่ารึเปล่าลูก”
“วันยังไม่รู้เลยครับ”
“ไม่รู้อะไรสักอย่าง เอ็งต้องหัดกล้าพูดกับแม่เขานะไอ้วัน อยากได้อะไรก็ต้องบอกให้เขารู้บ้าง ไม่ใช่ให้เขากำหนดชีวิตเอ็งฝ่ายเดียว”
“จะลำบากยังไง วันก็อย่าทิ้งการเรียนนะลูกถึงแม่เขาจะส่งเสียไม่ไหว วันก็ต้องมาบอกพ่อนะ เข้าใจไหมพ่อจะเป็นคนส่งเสียเอง”
วันเฉลิมรับคำ พลางเช็ดน้ำตาป้อย ๆ...จากนั้นทั้งสองก็พาวันเฉลิมไปส่งที่บ้านพร้อมกับเอาของสดของแห้ง ละม่อมรับของจากเทวี
“ไม่ต้องทนกินผักบุ้งต้มจิ้มน้ำปลาแล้วนะวัน” ละม่อมรับของจากเทวี
“อะไรนะ นี่อดอยากกันถึงขนาดนี้เลยเหรอแล้ววันทำไมไม่บอกพ่อ ไปหาปู่กับย่าก็ได้”
วันเฉลิมก้มหน้านิ่ง
“คุณลำยองแกสั่งห้ามเอาไว้ค่ะไม่งั้นแกจะตี”
“มันจะมากไปแล้ว” สันต์โมโห เทวีแตะแขนสันต์ปรามอารมณ์เดือดที่จะเกิดขึ้นต่อหน้าเด็ก สันต์ข่มความโกรธ หยิบเงินออกมาหนึ่งร้อยให้วันเฉลิมเก็บไว้ จังหวะนั้นลำยองกลับมาเห็นพอดี ก็ปราดเข้ามาหาเรื่องทันที
“มาทำไม...บ้านฉัน...ใครอนุญาตให้เข้ามา”
“ลูกน่ะ เลี้ยงไม่ไหวก็บอกมาคำเดียวจะได้เอาไปเลี้ยงเอง”
“ไม่ต้องมาอวดรวยแถวนี้”
“ไม่เกี่ยวกับรวยจน...แต่มันเป็นเรื่องสำนึกความรับผิดชอบเลี้ยงลูก...เคยมองเข้าไปในตาลูกบ้างไหม เคยเห็นความทุกข์ของลูกบ้างรึเปล่า”
“ไอ้วัน มึงสาระแนฟ้องอะไรฟ้องว่ามึงต้องเดินไปโรงเรียนต้องอด ๆ อยาก ๆ ไม่มีอะไรกิน งั้นเหรอเดี๋ยวเหอะมึง เดี๋ยวกูจะตีให้ตายเลย”
ละม่อมเห็นวันเฉลิมหน้าตื่น ๆ จึงดึงเข้าไปในบ้าน
“หุบปากเดี๋ยวนี้ อย่าหยาบคายต่อหน้าลูก” สันต์ตวาด
“กูเป็นของกูอย่างงี้ จะทำไม...อ้อ...เนี่ยเหรออีเมียใหม่ หน้าจืด ๆ ซีด ๆ ยังคิดจะเอามาเย้ยกูอีก”
“อย่ามาลามปามถึงคนอื่น ส่องกระจกดูแลตัวเองให้ดี เหมือนอีผีบ้าเข้าไปทุกวัน ติดทั้งเหล้า ติดทั้งบ่อน ไม่รู้จักอับอายลูกบ้าง”
“มันลูกกู กูจะเลี้ยงมันยังไงก็เรื่องของกู”
สันต์กำมือแน่นโกรธจัดกับท่าทางกวนตีนของลำยอง
“วัน...ไปกับพ่อเดี๋ยวนี้เลยอย่าอยู่มันเลยบ้านหลังนี้...วัน...” สันต์ตะโกนเรียกวันเฉลิม
“ไอ้วันมันลูกกตัญญูโว้ย มันรักแม่มัน มันไม่มีวันไปอยู่กับพ่อเฮงซวยตบตีแม่มันหรอกโว้ย”
หลังจากสันต์และเทวีกลับไปแล้ว ลำยองเข้ามานั่งเศร้าที่ในห้องเพราะเงินทองกำลังจะหมด แถมเมืองเทพยังมีทีท่าจะตีตัวออกห่างอีก ลำยองเครียดจึงกินเหล้าดับกลุ้ม วันเฉลิมเข้ามาดูแลเพราะคิดว่าแม่ไม่สบาย
สันต์กลับไปที่เรือนแพนั่งน้ำตาซึมด้วยความสงสารลูก พ่อสิน แม่ปั้น และเทวีต้องช่วยกันปลอบใจ
“มันเป็นแม่ประสาอะไรกัน ใจคอมันทำด้วยอะไร มันถึงจะดึงลูกกูลงนรกกับมัน”
“เขาเป็นคนทิฐิมานะมากค่ะสันต์ สักวันเขาคงจะเรียนรู้เอง” เทวีปลอบ
“ผมห่วงแต่ลูก...”
“เราไม่ได้คิดที่จะทอดทิ้งแกนี่คะ เพียงแต่วันนี้ทำได้ดีที่สุดเท่านี้เอง วันข้างหน้าต้องดีกว่านี้ค่ะอย่าเพิ่งสิ้นหวังเลย”
วันเฉลิมเห็นคนขายของเก่าขับซาเล้งมาก็เรียกขายขวดเหล้าที่เก็บไว้เป็นเข่ง ๆ พอได้เงิน ก็ดีใจรีบเอาไปให้ลำยองเพิ่งตื่นนอน
“ค่าน้ำ ค่าไฟครับ วันให้แม่” วันเฉลิมยิ้มภูมิใจ
“เอ็งไปเอาเงินมาจากไหน”
“วันขายของได้ครับ”
“ของอะไร”
“ขวดเหล้าของแม่ไงครับลุงเขาให้ตั้ง ยี่สิบห้าบาทอาทิตย์หน้าเขาจะมาซื้ออีกครับ”
ลำยองโมโหปัดเงินในมือวันเฉลิม เงินร่วงกระจาย วันเฉลิมตกใจ
“กูตื่นมามึงก็เอาเรื่องเฮงซวยมาให้กูแต่เช้าเลยนะไอ้วัน กูจะตีมึงให้มือหักเลย”
ลำยองเดินไปคว้าไม้ กระชากวันเฉลิมตีด้วยความโกรธไม่ยั้งมือ
“ทุกวันนี้ชาวบ้านเขาก็นินทากูสนุกปากกันไปทั้งซอยแล้ว มึงยังทำให้กูต้องขายขี้หน้าอีก ว่าหมดปัญญาทำเงินแล้วถึงกับต้องขายขวดกิน ไอ้ลูกเฮงซวย ไอ้ลูกเวร ไอ้ลูกอกตัญญู” พอยายแลรู้เรื่องก็มาต่อว่าลำยอง
อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 24 ต.ค. 56
ละครทองเนื้อเก้า บทประพันธ์โดย : โบตั๋นละครทองเนื้อเก้า บทโทรทัศน์โดย : ยิ่งยศ ปัญญา
ละครทองเนื้อเก้า กำกับการแสดงโดย : พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
ละครทองเนื้อเก้า ผลิตโดย : บริษัท แอค-อาร์ต เจเนเรชั่น จำกัด
ละครทองเนื้อเก้า ควบคุมการผลิตโดย : ธัญญา โสภณ
ละครทองเนื้อเก้า ละครแนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครทองเนื้อเก้า ออกอากาศทุกวันจันทร์ - อังคาร เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา เดลินิวส์
