อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 29 ก.ย. 56
สันต์ หนุ่มหล่อนิสัยดี ลูกของแม่ปั้นกับพ่อสิน อยู่บ้านเรือนแพในแม่น้ำเจ้าพระยา และเปิดเป็นร้านขายของชำและกับข้าวอาหารสด สันต์รับราชการเป็นทหารเรือยศพันจ่าเอก ยามว่างจากงานก็จะมาช่วยพ่อแม่ทำงานอย่างขยันขันแข็ง ใครพบเห็นก็พากันชื่นชม ทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจในตัวลูกชายมากพ่อสินเข้าใจอาชีพการทำงานทหารดีว่าต้องมีสังคม จึงบอกให้สันต์ไปเที่ยวพักผ่อนสังสรรค์กับเพื่อนบ้าง โดยเฉพาะวันศุกร์ไม่จำเป็นต้องกลับบ้านเร็ว แต่สันต์ปฏิเสธไม่ยอมไปเพราะเสียดายเงิน
“จะคบผู้หญิงที่ไหนแม่ก็ไม่ว่า แต่ดูให้มันดีนะลูก ไอ้ประเภทสวยฉาบฉวย วัน ๆ ไม่ทำอะไร ดีแต่แต่งตัวกินกับนอนอย่างลูกสาวยายแลขายขนมถ้วยนั่น ไม่เอานะลูก ไม่ต้องมองให้เสียตาเลย”
ด้านยายแลและตาปอทำขนมถ้วยขาย ทั้งสองมีลูกหลายคน ลำยอง ลูกสาวคนโต ลำยง คนรอง ลำดวล คนที่สาม แป้งคนที่สี่ และปานเป็นคนสุดท้องนิสัยเกเรไม่ยอมเรียน...ลำยองไม่ได้เป็นที่พึ่งพาอาศัย ของพ่อแม่ เพราะนิสัยของเธอรักสวยรักงาม รักความสะดวกสบาย งานทำขนมจึงตกเป็นของลำยง ลำยงมักจะต่อว่าพี่สาวเสมอที่ไม่ช่วยทำงานบ้าน แต่ยายแลก็ปกป้องและให้ท้ายลำยองเสมอ สนับสนุนให้ลูกสาวคนโตคอยหาทางหว่านไมตรีกับสันต์ด้วยการดักเอาขนมถ้วยไปให้
“เอ็งต้องจับไอ้สันต์ให้อยู่มือนา ไม่งั้นคนอื่นคาบไปกินข้าไม่รู้ด้วย ไอ้นี่อนาคตมันไกล วันนี้เป็นแค่จ่า แต่แม่ว่าวันข้างหน้ามันต้องได้เป็นนายร้อยนายพันกะเขาแน่ ๆ เอ็งจะได้เป็นคุณนายสบายไปทั้งชาติ”
“ฉันรู้น่า..”
ลำยองพูดแล้วหาวนอน ลำยงหมั่นไส้อดที่จะเหน็บแนมไม่ได้
“ที่ลงทุนแต่งตัวสวยออกมาแต่เช้านี่ ที่แท้ก็มาจับผู้ชาย...แล้วพี่คิดเหรอว่าผู้ชายอย่างพี่สันต์เขาจะโง่ยอมให้พี่จับน่ะ”
“อีลำยง”
“จะทำอะไรก็หัดส่องกระจกดูเงาตัวเองให้ดีก่อนเหอะพี่ลำยอง ชาวบ้านชาวช่องเขาจะได้ไม่หัวเราะเยาะเอาทีหลัง”
“แม่ ฟังอีลำยงมันสิ”
“หุบปากไปเลยนังลำยง ลำยองมันพี่เอ็งนะ”
“แทนที่จะช่วยกันทำมาหากิน ไม่มีละ”
“นังลำยองมันเกิดมามีบุญโว้ย มันมีรูปเป็นทรัพย์ ไม่เหมือนเอ็ง”
“แก่แล้วมันก็เหี่ยวเหมือนกันทั้งนั้นแหละ”
“เอ๊ะ..นังนี่พูดไม่รู้ฟัง”
ยายแลดุลำยง แล้วบอกให้ลำยองไปนอนพักผ่อนจะได้ตื่นขึ้นมาแล้วสวยมากกว่านี้ ลำยงขัดใจนักแต่ทำอะไรไม่ได้...ตาปอชอบดื่มเหล้าเมามากกว่าจะช่วยทำขนมจึงไป เข็นรถขายผลไม้ดอง ขายของได้ตาปอก็ยักยอกเอาเงินไปซื้อเหล้าจึงมีเรื่องทะเลาะกับยายแลเป็น ประจำ เสียงเอะอะโวยวายทะเลาะกันของพ่อแม่ทำให้ลำยองเบื่อบ้าน อยากจะไปอยู่ที่อื่นซึ่งมีความสุขสบายกว่านี้
ค่ำวันหนึ่งลำยองนัดสันต์ไปดูหนังรอบค่ำ ออกจากโรงหนังเธอก็บ่นว่าหิว สันต์จึงพาไปกินข้าวต้ม เธอแกล้งโอ้เอ้ถ่วงเวลาจนเรือข้ามฟากหมด แล้วลำยองก็ดึงสันต์ไปนอนโรงแรมและได้เสียกันในคืนนั้นเอง...เมื่อมีครั้ง แรกก็ต้องมีครั้งต่อมา สันต์กับลำยองนัดไปเที่ยวกลางคืนเป็นประจำ แม่ปั้นและพ่อสินสังเกตเห็นลูกชายพิถีพิถันในการแต่งตัวก็รู้ว่านัดกับ เพื่อนสาวแน่นอน
“วันหลังก็พามาให้พ่อแม่รู้จักเห็นหน้าค่าตาหน่อยสิสันต์เอ๊ย”
“ครับพ่อ” สันต์ยิ้มอาย ๆ
“จะคบกับใครแม่ก็ไม่ว่า เพราะแม่แน่ใจว่าลูกต้องเข้าตามตรอกออกทางประตูถูกต้องไม่ได้ไปลักกินขโมย กินลูกสาวบ้านไหนแต่แม่ขออย่างเดียว ถ้าคิดจะจริงจังกับใครก็ดูให้ดี ๆ ได้เมียดีก็เป็นศรี
แก่ตัว ไอ้ประเภทเลอะเทอะ หยิบโหย่ง วัน ๆ ไม่ยอมทำอะไร อย่างนังลำยอง ลูกสาวยายแลน่ะอย่าได้คว้ามาทำเมียเชียว จะเสียใจไปทั้งชาติ”
สันต์อึ้ง หน้าชาวูบ ๆ ได้แต่ยิ้มกลบเกลื่อน....เช้าวันถัดมายายแลเฉาะมะพร้าวห้าวให้ลำยงนั่งขูด เพื่อเตรียมทำขนม ลำยองหน้าตายุ่งเหยิง ตื่นออกมายังไม่ทันล้างหน้าแปรงฟัน หยิบจาวมะพร้าวไปนั่งแทะ ลำยงมองอย่างหมั่นไส้อดที่จะกระแหนะกระแหนไม่ได้ ยายแลออกรับแทนเหมือนเคย จู่ ๆ ลำยองก็มีอาการโอ้กอ้ากอาเจียนออกมา ยายแลมองอย่างสงสัยแล้วซักไซ้จนรู้ความจริง ลำยอง
ยอมรับว่าแพ้ท้อง ยายแลพอรู้ว่าลูกสาวจับสันต์ทำผัวได้ก็ตีปีก ฝันหวานว่าตนจะได้พลอยสบายไปด้วย เพราะสันต์เป็นจ่าทหารเรือที่มีอนาคตไม่เลวคนหนึ่ง
เมื่อสันต์มาหาลำยองจึงถูกยายแลคาดคั้นถาม สันต์หน้าเจื่อนถามลำยอง
“แน่แล้วเหรอลำยอง”
“พ่อสันต์พูดยังงี้ได้ยังไง มันเหมือนดูถูกกันชัด ๆ ก็นังลำยองมันออกไปเที่ยวกับพ่อสันต์มาตั้งกี่ครั้งแล้วล่ะ”
“หา...ทำไมข้าไม่เคยรู้เลยวะ ว่าเอ็งได้เสียกัน” ตาปองง ๆ
“เอ็งหุบปากไปตาปอ...ถ้าลำยองมันไม่ท้องก็จะไม่รับผิดชอบรึไง พ่อสันต์” ยายแลแกล้งถามเสียงดัง
“เปล่าครับเปล่า ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น”
“แล้วจะเอายังไง จะปล่อยลูกสาวฉันท้องโตไปเรื่อย ๆ ไม่รับผิดชอบไม่ได้นะ ฉันก็อายชาวบ้านเขาเป็นเหมือนกัน เป็นถึงชายชาติทหาร ถ้าคิดจะมาเจาะกินไข่แดงลูกสาวฉันฟรี ๆ อีแลจะฟ้องให้ถึง
กองทัพเลย ไม่เชื่อก็คอยดู”
“ผมต้องรีบไปทำงานก่อน กลับมาเย็นนี้ค่อยคุยกันได้ไหมครับ”
“ถ้าคิดจะเบี้ยว แม่จะประจานให้ทั่วบางเชียว” ยายแลขู่
ลำยองทำเป็นร้องไห้ฟูมฟาย ทำให้สันต์ต้องตัดสินใจพายายแล ตาปอและลำยองไปพบกับแม่ปั้นกับพ่อสินเพื่อเจรจาตกลงกัน...แม่ปั้นแทบลมจับ เมื่อรู้ว่าลูกชายของตนพลาดท่าได้เสียกับลำยอง
เพราะรู้อยู่เต็มอกว่า พื้นสันดานเดิมของบ้านลำยองเป็นเช่นไร แม่ปั้นจะไม่ยอมรับเพราะไม่เชื่อว่าลำยองจะท้องกับสันต์...สันต์ขอโทษพ่อแม่ เขาพยายามหักห้ามใจแล้วแต่ก็เผลอใจไปจนได้ พ่อสิน
ตัดสินใจให้สันต์รับผิดชอบการกระทำหากว่ารักลำยองจริงเด็กในท้องก็เป็นหลาน พ่อสินเกลี้ยกล่อมให้แม่ปั้นยอมรับ
หลายวันต่อมา พ่อสินและแม่ปั้นก็ไปสู่ขอลำยองให้สันต์ตามประเพณี เป็นการจัดงานแบบเรียบง่าย ไม่มีพิธีอะไรมากนัก แล้วลำยองก็เตรียมขนย้ายเสื้อผ้าไปอยู่กับสันต์ที่เรือนแพ
“เอ็งน่ะสบายแล้วก็อย่าลืมแม่ ลืมน้องนะโว้ย”
“เออน่า...ฉันไม่ลืมหรอก”
“พวกข้าอยู่ที่นี่อด ๆ อยาก ๆ รู้จักส่งส่วยกลับมาบ้าง นังปั้นน่ะมันรวย ซื้อผัก ซื้อหมู ซื้อไก่มาขายทีมันซื้อเป็นเข่ง ๆ เอ็งก็ยักมันมาทางนี้มั่ง จะได้ไม่ต้องไปเสียเงินซื้อ”
“แต่ท่าทางแม่ผัวฉันจะดูเอาเรื่องเหมือนกันนะแม่ ไอ้ตัวพ่อน่ะไม่เท่าไหร่ มีปากแต่ไม่ค่อยพูด สงสัยน้ำลายจะบูด” ลำยองหัวเราะ
“เอ็งจะไปกลัวมันทำไม นังปั้นน่ะ มันด่ามาเราก็ด่ากลับ มันไม่กล้าหือกับเอ็งหรอก เชื่อแม่เหอะเพราะยังไงหลานมันก็อยู่ในท้องเอ็งจริงไหมล่ะ”
“จ้ะแม่”
“อีกหน่อยเอ็งได้เป็นคุณนายทหารเรือแล้วเอ็งหมั่นซื้อทองหยองมาให้แม่ใส่อวดอีพวกแถวนี้ด้วยนะโว้ย”
“จ้ะแม่ ให้ถึงวันนั้นจริง ๆ ซะก่อนเหอะ”
“เอ็งมันเกิดมาทั้งสวย ทั้งมีบุญ โหงวเฮ้งยังงี้จะสบายไปทั้งชาติ ลำยองเอ๊ย..”
ยายแลเสี้ยมสอน ลูบหน้าลูบไหล่เอ็นดูลูกสาวคนโตเป็นอย่างยิ่ง
อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 29 ก.ย. 56
ละครทองเนื้อเก้า บทประพันธ์โดย : โบตั๋นละครทองเนื้อเก้า บทโทรทัศน์โดย : ยิ่งยศ ปัญญา
ละครทองเนื้อเก้า กำกับการแสดงโดย : พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
ละครทองเนื้อเก้า ผลิตโดย : บริษัท แอค-อาร์ต เจเนเรชั่น จำกัด
ละครทองเนื้อเก้า ควบคุมการผลิตโดย : ธัญญา โสภณ
ละครทองเนื้อเก้า ละครแนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครทองเนื้อเก้า ออกอากาศทุกวันจันทร์ - อังคาร เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ต่ออากาศต่อจากละครเรื่อง สาปพระเพ็ง
ที่มา เดลินิวส์
