อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 30 ก.ย. 56
ยายแลเสี้ยมสอน ลูบหน้าลูบไหล่เอ็นดูลูกสาวคนโตเป็นอย่างยิ่งพ่อสินแม่ปั้นจำใจรับลำยองเข้าบ้านในฐานะลูกสะใภ้เพราะลำยองตั้งท้องแต่ ลำยองก็ไม่เคยช่วยงานใด ๆ เลยทั้งงานบ้าน หรืองานขายของอ้างว่าแพ้ท้อง หนำซ้ำยังยักยอกหมูไก่ไข่กับข้าวของสดที่มีไว้ขาย กลับไปบำรุงบำเรอญาติพี่น้องตัวเองอีกต่างหาก
ลำยองเรียกร้องความสะดวกสบายทุกอย่างที่อยากได้ และสันต์ก็จำใจต้องตามใจและให้เท่าที่จะให้ได้ แต่ก็ดูเหมือนลำยองจะไม่รู้จักพอเสียที แม้แต่สันต์กลับบ้านผิดเวลา ลำยองก็อาละวาดหาเรื่องว่าสันต์มีผู้หญิงใหม่ สันต์อิดหนาระอาใจ และรู้สึกผิดที่พลาดท่าได้ลำยองมาเหมือนเอานรกเข้ามาไว้ในบ้าน ให้พ่อแม่พลอยเป็นทุกข์ไปด้วย เพราะนับวันสันดานแท้ ๆ ของลำยองก็ปรากฏเด่นชัดขึ้นทุกที
สันต์ได้เลื่อนยศเป็นจ่าและได้รับเลือกให้เข้าเรียนต่อโรงเรียนนายเรือ แม้จะห่วงเมียและลูกอ่อนแต่เพื่อความก้าวหน้าของงานในอนาคตเขาจำเป็นต้องไป เอ่ยปากฝากฝังกับลำยง...ลำยงไปเห็นสภาพลำยองนอนสบายใจ ผ้าอ้อมที่ใช้แล้วก็กอง
สุม ๆ กันอยู่ ลำยงส่ายหน้าระอาใจก่อนจะเก็บผ้าอ้อมไปซัก ลำยองกระแหนะกระแหนน้องสาวว่าถ้าไม่เต็มใจก็ไม่ต้องทำ ทำให้ลำยงฉุนโกรธ
“ที่มาช่วยเนี่ยก็เพราะเห็นแก่ไอ้วันมันหรอก ระวังเหอะ ตัวขึ้นขนอย่างนี้ซักวันถ้าพี่สันต์เขาเอือมระอาจนทนไม่ไหว หาว่าอีลำยงมันไม่เตือน”
“อีบ้า มาแช่งข้า พี่สันต์เขาไม่ทิ้งเมียสวย ๆ อย่างข้าหรอกโว้ย”
“สวยแต่ข้างนอก ข้างในเน่าเหม็นฉ่ึ่ง ใครเอาก็โง่แล้ว”
“อีบ้า มาด่ากู เดี๋ยวเถอะมึง”
ลำยองคว้าของที่อยู่ใกล้มือเขวี้ยงใส่ แต่ลำยงรู้ทันเผ่นออกไปก่อนแล้ว...แม่ปั้นและพ่อสินเห็นลำยงมาช่วยเลี้ยง หลานก็ขอบใจ ลำยงก็บอกมาเพื่อหลาน ส่วนลำยองพี่สาวคงยากที่จะเปลี่ยนนิสัยให้รู้จักรับผิดชอบชั่วดี
เย็นวันนั้น พ่อสินกำลังวุ่นอยู่กับการขายของ แม่ปั้นกำลังทำกับข้าวอยู่ในครัว สันต์อุ้มลูกอยู่ด้านหนึ่ง มีลำยองคนเดียวที่อยู่ว่าง ๆ เดินออกจากห้องจะเลยไปนอกบ้าน พ่อสินเห็นก็เรียกให้ช่วยหยิบพริกแห้งมาชั่งขายให้หน่อย
“มีมือก็หยิบเองสิ...ฉันไม่ว่าง”
พ่อสินถึงกับอึ้ง สันต์ถอนใจ แล้วถามลำยองว่าจะไปไหน
“จะต้องสนใจทำไม ฉันมันไม่เคยช่วยเหลืองานการบ้านนี้นี่”
ลำยองพูดจบก็เดินออกไป สันต์อุ้มลูกเดินมาหยิบถุงพริกแห้งส่งให้พ่อสิน แล้วเดินมาสงบอารมณ์มุมนึงแม่ปั้นวางมือจากครัวเดินออกมา
“ทะเลาะอะไรกันอีกล่ะ”
“นับวันผมยิ่งรู้เช่นเห็นชาติผู้หญิงคนนี้ครับแม่ ผมเสียใจ ไม่น่าหลงผิด เอามันมาเป็น
เมียเลย”
“ช่างมันเหอะ ไอ้ที่แล้วก็ให้มันแล้วไป ลำยองมันก็เป็นแม่คนแล้ว อายุมากขึ้นมันก็คงจะดีขึ้นเอง อะไรที่พอจะเอาหูไปนา เอาตาไปไร่ได้ก็ปล่อย ๆ มันไป เราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดก็พอแล้วลูกเอ๊ย” พ่อสินปลอบลูกชายลำยองไปที่บ้านเล่าให้ยายแลฟัง ผู้เป็นแม่พยายามช่วยอบรมตักเตือนด้วยยังหวังผลประโยชน์
“เอ็งมันใจร้อนเกินไป นังลำยอง บางอย่างก็ยอม ๆ มันไปบ้างเหอะวะ มันให้ช่วยขายของเอ็งก็หยิบ ๆ ส่ง ๆ ไปเหอะ มันจะได้ตายใจวันหลังเอ็งจะได้หยิบหมูหยิบไก่ส่งมาทางนี้ได้อีกไง พักหลังนี่ไม่มีส่วยส่งมาเลยนะเอ็ง ไอ้พวกนี้มันอดอยากปากแห้งหัวโตกันหมดแล้ว”
“ยัยปั้นมันหวงสมบัติมันยังกะอะไรดี ขนาดงีบกลางวัน มันยังแทบจะนอนบนแผงผักมันเลย”
“ก็นี่ไง มันไม่ไว้ใจเอ็ง ถ้าเอ็งทำให้มันเชื่อใจซะหน่อย เงินทองจะได้หยิบมาได้”
“ฉันก็เลยต้องกลายเป็นขี้ข้ามัน เสียศักดิ์ศรีจริง ๆ เลย”
“ศักดิ์ศรีเอ็งเก็บไปก่อนเลย หัดอดเปรี้ยวไว้กินหวานมั่ง ดูตัวเองซิ เป็นเมียนายทหารทั้งที คอแขนล่อนจ้อน ไม่มีทองใส่กะเขาซักเส้น เอ็งอายชาวบ้านเขาไหมเนี่ย”
ลำยองถูกปั่นหัวก็คิดหนัก รู้สึกเหมือนตนเองได้รับความอัปยศอดสูเสียเหลือเกิน...กลับมาบอกให้สันต์ออก ไปอยู่บ้านเช่าตามลำพัง เพราะทนความจู้จี้ของแม่ปั้นไม่ไหว สันต์ปฏิเสธเพราะไม่ต้องการทิ้งพ่อแม่ ลำยองยิ่งขัดใจ
เวลาผ่านไปหนึ่งปี สันต์แต่งเครื่องแบบอุ้มวันเฉลิมเดินออกมา ลำยองเดินตามหลังเพื่อจะขอเงิน ลำยงเดินมาเห็นก็ทักทายกับหลาน
“มาส่งพ่อเอ็งเรอะไอ้วัน...มา มาหาน้าเดี๋ยวน้าป้อนขนมถ้วยหย่อย ๆ”
ลำยงเข้าไปรับวันเฉลิมจากสันต์มาอุ้มไว้
“พ่อไปนะลูกนะ อีกตั้งหลายวันกว่าจะได้เจอกัน”
“ใจคอจะไม่ทิ้งเงินไว้ให้ซื้อขนมให้ลูกกินบ้างเลยรึไง พี่สันต์”
“ขนมที่บ้านก็มีตั้งเยอะแยะ จะซื้ออะไรอีก”
“มีแต่ขนมคนแก่ พ่อแม่พี่ซื้ออะไรให้หลานกินก็ไม่รู้ ไอ้วันมันชอบที่ไหน”
สันต์ล้วงกระเป๋าหยิบเงินออกยี่สิบบาท ลำยองไม่พอใจ เขาจึงเปลี่ยนเป็นแบงก์ร้อย พร้อมกับย้ำให้ใช้ประหยัด ๆ ก่อนจะลงเรือข้ามฟากไป ลำยองฝากให้ลำยงเลี้ยงวันเฉลิม แล้วเอาเงินหนึ่งร้อยบาทไปเข้าร้านเสริมสวยตามคำแนะนำของยายแลทันที ลำยงอึดอัดแต่พูดอะไรไม่ได้...พอออกจากร้านเสริมสวย ยายแลชวนลำยองไปดูดวงกับหมอดูเข้าทรง หมอดูทักว่าลำยองเป็นคนวาสนาดี เพราะเป็นนางฟ้ามาเกิด จะต้องได้พบเทพบุตรครองคู่กับเทพบุตร ลำยองเชื่อในคำทำนายหัวปักหัวปำ เก็บเอามาคิดฝันหวาน ลำยงรู้เรื่องก็ว่าแม่และพี่สาวว่างมงาย เลยถูกยายแลด่า
“เอ็งนี่มันปากเสีย พ่อปู่ท่านอาจจะหมายความว่าผัวมันอาจจะได้ดีกลายเป็นเทพบุตรก็ได้นี่หว่า”
“พี่สันต์เขาอาจจะได้เป็นถึงนายพลก็ได้นะแม่นะ”
“ใช่.. ดวงเอ็งนะสนับสนุนผัวให้เจริญรุ่งเรือง”
“โอ๊ย..จะบ้าตาย นางฟ้ามาเกิด นางฟ้าอะไรวะ สวยแต่ตัว แต่วิมานเหม็นฉึ่ง”
ลำยงพูดแล้วก็เผ่นออกไปก่อนถูกตบ...สันต์ไปราชการหลายวันกลับมาเห็น สภาพลำยองหลับเพราะเมาเหล้า เธออ้างว่ากินยาดอง แต่ในโหลไม่มีตัวยาแล้ว มีแต่เหล้าเพียว ๆ สันต์ขอร้องให้ลำยอง
เลิกกิน แต่เธอไม่ยอม พอดีวันเฉลิมตื่นขึ้นร้องไห้ เธอหันไปตวาดลูก สันต์ต้องอุ้มขึ้นมาปลอบ
“วิกนึงถึงจะกลับมาที กลับมาก็หาเรื่องว่าได้ว่าเอา นี่คงไปหลงอีพวกทหารเรือสาว ๆ ล่ะสิ กลับมาก็หาเรื่องทุกที อะไร ๆ ก็ไม่ถูกใจทั้งนั้นแหละ”
“พอทีเถอะ อย่าบ้าให้มันมากนักเลย”
“กินยาดองก็ว่า เสริมสวยก็ว่า”
“เป็นอีขี้เมา แล้วมันดีตรงไหน ไอ้เรื่องเสริมสวยอีก ห้องหับเหม็นอับ มุ้งหมอนหนอนจะขึ้นอยู่แล้ว เคยซักบ้างไหม ให้ลูกมันนอนเข้าไปได้”
“มาถึงก็หาแต่เรื่อง นี่ยัยแม่คงเสี้ยมสอนมาล่ะสิ พูดอะไรเหมือนกันไม่มีผิดยุยงกันดีนัก เลิกกัน จะได้หาลูกสะใภ้ใหม่รวย ๆ ล่ะสิ แก่แล้วไม่อยู่ส่วนแก่ ไม่กลัวบาปกลัวกรรม ไม่กลัวตกนรกมั่งรึไง
คนจะทำบุญก็คอยขัดคอยขวาง ทุเรศ !”
“ไปกันใหญ่แล้วนะ มันเรื่องอะไรลามปามไปถึงแม่ฉัน”
สันต์พยายามระงับอารมณ์โกรธ อุ้มวันเฉลิมไปหาปู่ย่าไม่อยากต่อปากต่อคำกับลำยองอีก...แม่ปั้นกับพ่อสิน ไม่สบายใจที่ลูกชายกลับมาบ้านก็หาความสงบไม่ได้
อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 30 ก.ย. 56
ละครทองเนื้อเก้า บทประพันธ์โดย : โบตั๋นละครทองเนื้อเก้า บทโทรทัศน์โดย : ยิ่งยศ ปัญญา
ละครทองเนื้อเก้า กำกับการแสดงโดย : พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
ละครทองเนื้อเก้า ผลิตโดย : บริษัท แอค-อาร์ต เจเนเรชั่น จำกัด
ละครทองเนื้อเก้า ควบคุมการผลิตโดย : ธัญญา โสภณ
ละครทองเนื้อเก้า ละครแนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครทองเนื้อเก้า ออกอากาศทุกวันจันทร์ - อังคาร เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ต่ออากาศต่อจากละครเรื่อง สาปพระเพ็ง
ที่มา เดลินิวส์