อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 4 ต.ค. 56
เสี่ย กวงพาลำยองไปกินข้าวที่ภัตตาคารหรู พูดคุยอย่างสนิทสนมราวกับรู้จักกันมานานปี ลำยองพยายามหว่านเสน่ห์ใส่จริตอย่างเต็มที่ เมื่ออิ่มแล้วเสี่ยกวงก็ขับรถพามาส่งค่อนข้างดึก หลังจากร่ำลากันอย่างอ้อยอิ่ง พอลำยองจะลงจากรถเสี่ยกวงคว้ามือไว้ ลำยองทำเป็นตกใจ ทำเป็นไร้เดียงสาเขินอาย“ฉันไม่เคยเจอผู้หญิงที่ไหนสวยอย่างลำยองเลยรู้ไหม”
เสี่ยกวงดึงลำยองเข้ามาจูบ แล้วซุกไซ้ ลำยองทำทีเป็นตกใจเหมือนไม่เคยต้องมือชาย เสี่ยกวงรุกหนักจนจะกลายเป็นล้วง
“ลำยองกลัวอะไร ฉันจริงใจกับลำยองจริง ๆ นะ”
“จริงใจกับลำยอง คุณกวงก็อย่าทำเหมือน ลำยองเป็นผู้หญิงใจง่ายอย่างนี้สิคะ”
ลำยองเปิดประตูรถและวิ่งออกไป เหมือนขวัญหนีดีฝ่อ พอคล้อยหลังเสี่ยกวงไปไกล ลำยองยิ้มสมใจที่ยั่วเทพบุตรคนใหม่ได้อยู่หมัด ลำยองเดินเข้าบ้านมาอย่างอารมณ์ดี พลันต้องชะงักเมื่อเห็นสันต์ยืนรออยู่ริมรั้ว
“ทำไมกลับดึกจังเลย ลำยอง”
“มันเรื่องของฉัน”
“แล้วใครดูแลลูก”
“เยอะแยะไป มีก็แล้วกัน”
“ใครเขาจะมาดูแลได้ดีกว่าคนเป็นพ่อเป็นแม่ล่ะ”
“ไอ้วันมันลูกฉัน”
“แต่ก็เป็นลูกพี่ด้วยเหมือนกัน”
ลำยองไม่ยอมพูดดีด้วย แสยะปากก่อนเดินหนีเข้าบ้านไปทันที ยายแลตื่นขึ้นมาเข้าห้อง น้ำเห็นลำยองเดินเซเข้ามา
“กลับมาแล้วเหรอวะลำยอง ข้านั่งคอยเอ็งจนเงกแล้วเงกอีก”
“คุณกวงเขาเพิ่งพาฉันมาส่ง”
“เหรอ..ไหน..ไหน..”ยายแลพรวดพราดจะไปที่ประตู
“แม่จะทำอะไร”
“ข้าก็อยากเห็นหน้าคุณกวงของเอ็งน่ะสิวะ”
“เขาไม่ได้มาส่งถึงหน้าบ้านซะหน่อยแม่”
“อ้าว...เรอะ...งั้นเอาไว้วันหลังก็ได้...เนาะ เอ็งต้องพาเขามาให้ข้าเห็นหน้าบ้างนะ”
“แม่..ขืนเขามาเห็นบ้านช่องเรามีหวัง เปิดแน่บแน่ แม่ดูซิ...นี่มันรังหนูชัด ๆ”
ตาปอ, ปาน, แป้ง นอนอัดแน่นกันอยู่ในมุ้งอีกหลัง ตาปอละเมอเสียงดัง ขอเหล้ากิน
“อีแล อีขี้เหนียว กูเป็นผัวมึงนะ มึงเอาเหล้ามาให้กู..”
ยายแลคว้าหมอนเหวี่ยงพลั่กเข้าไปในมุ้งของตาปอ
“เออว่ะ มันก็จริงของเอ็ง อย่าเพิ่งให้เขามาเห็นบ้านช่องเราเลยเนาะ..ว่าแต่วันนี้เขาให้อะไรเอ็งมาบ้างวะ แหวน สร้อย”
“แหมแม่..แค่เขาพาไปกินของดี ๆ ก็หลายตังค์แล้ว”
“เอ็งมันไม่รู้จักอ้อนขอเขานี่หว่า...เป็นแม่หน่อยไม่ได้จะถลกผ้าให้เห็นขาอ่อนจนมืออ่อนตีนอ่อนเชียวล่ะ”
“เกิดเขาได้ฉันขึ้นมาแล้วทิ้งฉันล่ะแม่”
“เราก็โวยสิวะ” ยายแลแนะนำลูก
“ไม่เอาหรอกแม่ ขืนฉันยอมเขาง่าย ๆ เขาก็มองว่าฉันไม่มีค่าซิ...ฉันว่าฉันจะยั่ว ๆ เขาไปเรื่อย ๆ ดีกว่า ถ้าเขาอยากได้ฉันจริงเขาก็หามาให้ฉันเองแหละ แหวนทองเกลี้ยง ๆ ธรรมดา คนอย่างลำยองมันไม่ใส่หรอก มันต้องแหวนเพชร แม่คอยดูละกัน”
“เออ..ได้ดิบได้ดีแล้วเอ็งก็อย่าลืมแม่ลืมน้องก็แล้วกัน เอ็งมันเกิดมาวาสนาดีกว่าใคร ๆ คุณกวงนี่เขาเป็นเทพบุตรตัวจริง ไม่เหมือนไอ้สันต์”
“เมื่อกี้มันก็มาดักรอฉัน มันว่ามันมีแค่ห้าพันจะขอแลกตัวไอ้วัน”
“ห้าพันมันก็ไม่ใช่น้อย ๆ เหมือนกันนะโว้ย”
“ฉันไม่ให้มันหรอก คุณกวงเขามีให้ฉันมากกว่านี้”
“ข้าว่าไอ้สันต์มันคงนึกเสียดายเอ็งขึ้นมาเหมือนกันละวะ” ยายแลหัวเราะชอบใจ
ส่วนสันต์กลับไปนั่งกอดเข่าเศร้าซึมอยู่ที่แพ พ่อสินเห็นสภาพลูกชายแล้วสงสารจึงเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ
“หักอกหักใจซะเถอะสันต์เอ๊ย ผู้หญิงอย่างมัน.. ลูกในไส้ทั้งคนมันยังคิดจะขายกินได้ชาตินี้ทั้งชาติมันคงไม่มีวันได้รู้จัก หัวอกของความเป็นแม่หรอก”
“ผมสงสารไอ้วันมันครับพ่อ”
“กรรมของมัน”
“แต่ผมก็มีส่วนทำให้ไอ้วันมันต้องได้รับกรรมนี้ครับพ่อ”
“ชาวบ้านฝั่งโน้นเขามาคุยให้ฟัง ว่าเห็นนังลำยองกับแฟนใหม่มันเดินควงกันแถวเยาวราช โน่น มันทำท่ายังกะเป็นสาวบริสุทธิ์”
“ผู้ชายใหม่ เขารวยเป็นถึงเถ้าแก่โรงงานนี่ครับพ่อ มันก็คงตั้งใจจับเขาให้อยู่”
“เขาคงไม่รู้ละมังว่ามันมีลูกมีผัวแล้ว ถ้ารู้ก็คงไม่มาคว้ามันหรอก หรือไม่งั้น เขาก็หลอกกินมันฟรี ๆ อยากรู้เหมือนกันว่าถ้าเขารู้ขึ้นมาจะยังกินมันเข้าไปลงรึเปล่า”
สันต์นิ่งคิดกับคำพูดของพ่อ
เช้าวันใหม่ สันต์มาปักหลักคอยลำยองกับลูกที่แผงขายขนมถ้วย ลำยองอุ้มวันเฉลิมเห็นสันต์ก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้ยิน
“ไอ้วัน มาหาพ่อมา..”
สันต์ยิ้มดีใจขยับเข้าไปหาลูก ลำยองส่งวันเฉลิมให้ยายแลอุ้มต่อ ลำยงเห็นใจสันต์
“เอ็งช่วยเหลาไม้กลัดเอาไว้ให้หน่อยลำดวน ไม้กลัดจะหมดแล้ว”
“ให้ไอ้ปานมันเหลาสิ ฉันไม่ว่างจะออกไปธุระกับพี่ลำยอง” ลำดวนอ้าง
สันต์หยิบเงินออกมาจากกระเป๋าสามร้อยส่งให้
“ลำยองเงินนี่เอาไว้ซื้อของให้ลูกนะ”
ลำยองปรายตามองแว่บเดียวก็คว้าเงินหมับเอาไปเหน็บยกทรง
“เอ็งจะไปไหนกัน” ยายแลถาม
“พาหุรัด..จะไปหาดูผ้าตัดเสื้อสวย ๆ ซะหน่อยน่ะแม่ ดูไอ้วันมันด้วยนะ”
“เออ..ข้าก็ดูให้ทุกวันอยู่แล้ว”
“ไปเหอะพี่ลำยอง เดี๋ยวแดดร้อน” ลำดวนเร่ง
ลำยองกับลำดวนเดินผ่านสันต์ไปอย่างไม่สนใจ
“พรุ่งนี้เช้าผมถึงจะกลับเข้าโรงเรียน วันนี้ผมเอาไอ้วันไปเลี้ยงให้ก็ได้” สันต์หันไปบอกยายแล
“อยากได้ก็ไปขอนังลำยองมันโน่นโว้ย ข้าให้เอ็งไม่ได้หรอก”
“พี่สันต์เขาช่วยเอาไปเลี้ยงให้วันนึงไม่ดีรึไงแม่”
“หลานกู กูเลี้ยงของกูได้โว้ย”
“ไม่เป็นไร..พ่อกลับก่อนนะไอ้วัน..” สันต์ค่อย ๆ เดินออกไป วันเฉลิมทำท่าจะโผเข้าหาสันต์
“ให้ไปก็โง่สิ เกิดมันแอบพาไอ้วันหนีไปจะทำยังไง เงินยังไม่ได้ซักบาท ไอ้ปาน มึงเอาไอ้วันไปที เอาไปไว้กุฏิหลวงตาปิ่นก็ได้”
ยายแลจะไปบ่อนจึงเรียกปานมาอุ้มเอาวันเฉลิมไปเลี้ยง...สันต์ไปหาหลวงตาปิ่น ท่านกำลังฉันเพลพอดี หลวงตาฉันพลางป้อนข้าวให้วันเฉลิมไปด้วย สันต์เห็นลูกก็ดีใจระคนแปลกใจว่ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ครั้นกราบถามหลวงตาปิ่นก็บอก
“ไอ้ปานมันอุ้มมาแหมะไว้ตั้งแต่สาย ๆ แล้ว ตัวมันก็หายหัวไปไหนแล้วก็ไม่รู้ สงสัยจะไปเล่นทอยกองเอาเงินกันอยู่หลังวัดโน่น”
“เลยต้องพาลลำบากมาถึงหลวงลุง”
สันต์พูดพร้อมกับอุ้มวันเฉลิมขึ้นมานั่งตักตัวเอง
“ไอ้ปานมันว่า ไอ้วันมันหมาหัวเน่าไม่มีใครเอาซักคน”
อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 4 ต.ค. 56
ละครทองเนื้อเก้า บทประพันธ์โดย : โบตั๋นละครทองเนื้อเก้า บทโทรทัศน์โดย : ยิ่งยศ ปัญญา
ละครทองเนื้อเก้า กำกับการแสดงโดย : พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
ละครทองเนื้อเก้า ผลิตโดย : บริษัท แอค-อาร์ต เจเนเรชั่น จำกัด
ละครทองเนื้อเก้า ควบคุมการผลิตโดย : ธัญญา โสภณ
ละครทองเนื้อเก้า ละครแนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครทองเนื้อเก้า ออกอากาศทุกวันจันทร์ - อังคาร เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ต่ออากาศต่อจากละครเรื่อง สาปพระเพ็ง
ที่มา เดลินิวส์
