อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 9 ต.ค. 56
“หนูเป็นคนใช้คุณก็จริง แต่นายจ้างหนูแต่ละคน ก็ไม่เคยทำอะไรอนาจารยังงี้หรอกนะคะ”“อีชม”
“โกเต็กนั่นก็เหมือนกัน ก่อนจะทิ้งลงถังคุณเอากระดาษห่อให้มันมิดชิดก่อนได้ไหม อย่าให้มันทุเรศอุจาดตายังงี้”
“ตกลงมึงจะซักหรือไม่ซัก”
ชมยืนยันไม่ยอมซัก ลำยองขู่จะให้เสี่ยกวงตัดเงินเดือน แล้วเดินออกไป
ลำยองชะงักกึก นิ่งอึ้งไปเลย แล้วหันขวับกลับไปจ้องหน้าชม ชื่นเข้ามาพอดี รีบลุนหลังไล่ชมออกไป ทิ้งลำยองหน้าชาเหมือนถูกตบฉาดใหญ่ อื้ออึงไม่หายชาไปทั้งตัว...เมื่ออยู่กันลำพังสองคนชื่นก็เตือนหลานสาว
“เอ็งนะเอ็ง ข้าเตือนแล้วให้รู้จักสงบปากสงบคำ”
“ก็มันทนไม่ไหวจริง ๆ นี่น้าชื่น”
“ถ้าเรื่องไปถึงคุณกวง มีหวังถูกไล่ออกกันแน่”
“งานคนใช้ตามบ้านไม่ได้หายากนักหรอกไล่ก็ไล่ ฉันเองก็ไม่เห็นจะอยากอยู่กับนายจ้างโสโครกอย่างยัยคุณนายนี่เลย”
“แกนิ่งอึ้งไปเลย..ข้าภาวนาไม่ให้แกได้ยินไอ้ที่เอ็งหลุดปากออกมา”
“ได้ยินก็ดี...สาแก่ใจดี”
“เอ๊ะอีนังคนนี้”
“ถ้าคุณกวงเขาจะไล่เราออกเพราะเรื่องแค่นี้ ฉันก็จะพูดใส่หน้าเขาเลย ว่าเป็นเศรษฐีแต่มีปัญญาหาเมียน้อยได้ดีแค่นี้เอง แค่แม่ม่ายผัวร้าง แถมลูกติดอีกคนด้วย”ชมปากโป้งอย่างไม่กลัวอะไรทั้งนั้นทำเอาชื่นอึ้งไป
เพราะเครียดเรื่องที่ชมพูด ลำยองกลับไปบ้านเห็นตาปอนอนคลุมโปงตัวสั่นเพราะหนาวจากอาการไข้ แทนที่จะสนใจพ่อที่ป่วยไข้ไม่สบาย ลำยองกลับยืนมองยายแลเอายาแก้ปวดหัวราคา ถูก ๆ ให้กิน แล้วคุยเรื่องปัญหาของตนเองที่ถูกชมด่า
“แม่..ถามอะไรหน่อย..คุณนายบ้านที่สองนี่มันหมายความว่าไง”
“เอ็งว่าอะไรวะ ลำยอง”
“คุณบ้านที่สองน่ะ..ยังไง”
“เอ็งเรอะไง.. หมายความว่าผัวเอ็ง เขามีเมียหลวงอยู่อีกบ้านละมังใช่ไหมล่ะ”
“ยังไม่รู้เลย ฉันได้ยินอีชมมันพูดคล้าย ๆ ยังงี้แหละ”
“มันก็มีแววนะข้าว่า...อาทิตย์นึงเขามาค้างกะเอ็งคืนสองคืน ที่เขาว่าต้องไปดูโรงงานสร้างใหม่น่ะ ข้าว่าไปอยู่กะเมียหลวงซะมากกว่า”
“แล้วจะทำยังไงดีล่ะแม่”
“ก็ไม่เห็นจะต้องทำยังไงเลย เอ็งพูดมากไปก็จะขาดทุนเปล่า ๆ ถ้าเขาเกิดรู้เรื่องไอ้วันมันขึ้นมา เอ็งก็ค่อยบอกเขาว่าเอ็งก็รู้เรื่องเขาเหมือนกัน”
“ฉันกลายเป็นเมียน้อยเขานะแม่”
“เป็นเมียน้อยแล้วยังไงวะ ถ้าเอ็งคิดว่าเอ็งแน่จริง เอ็งก็ต้องเอาเขาให้อยู่ ดึงเขามาทางเอ็งให้ได้ เมียหลวงมันก็ไม่มีความหมายอะไรหรอกวะ”
“ฉันเสียหน้านะแม่”
“เอ็งมันคิดมากไม่เข้าเรื่อง มันธรรมดาของผู้ชายโว้ย ยิ่งผู้ชายรวย ๆ เขาจะมีเมียกี่คนก็ได้ ขนาดพระอินทร์ยังมีเมียสี่เลย นี่ยังไม่รวมพวกนางอัปสรนะโว้ย”
ระหว่างกลับบ้านลำยองก็แวะเข้าร้านซื้อเหล้า พอออกมาก็ชะงักเห็นสันต์ยืนอยู่
“เหล้าน่ะยังไม่เลิกกินอีกเหรอ”
“ความสุขของฉัน เงินก็เงินฉัน เกี่ยวอะไรด้วย”
“ลูกเป็นยังไงบ้าง”
“คนใช้เลี้ยงให้”
“ทำไมไม่เลี้ยงเอง”
“ก็รวยซะอย่างมีปัญหาอะไร”
“เลี้ยงไม่ไหวก็ส่งคืนมา”
“มีปัญญาเหรอ...ราคาเดิมน่ะไม่ได้แล้วนะ...ของมันแพงขึ้นทุกวัน ค่าน้ำนมมันก็ต้องขยับตามเป็นธรรมดา”
พูดจบลำยองเดินลอยหน้าออกไป สันต์โกรธแต่ทำอะไรไม่ได้ ลำยองกลับถึงบ้านก็นั่งดื่มเหล้าดูทีวีสบายใจ วันเฉลิมเดินเข้ามาหาเรียกแม่ให้อุ้มก็ไม่อุ้ม ชื่นยกสำรับกับข้าวมาวางแล้วจะเดินออกไป แต่ถูกลำยองเรียกไว้
“กูอยากรู้ ที่อีชมมันว่ากูเป็นคุณนายที่สองน่ะ หมายความว่าไง”
ชื่นทำเฉย..เพราะเห็นลำยองเมาแล้ว
“ว่าไงล่ะ อีชมมันพูดยังงี้หมายความว่ายังไง แล้วอีชมมันไม่ยอมซักกางเกงในให้กู ทำยังงี้มันแข็งข้อกันนี่..บอกมาซิ”
“กางเกงในเปื้อนเมนส์ เขาไม่ซักให้กันหรอกคุณ มันสะอิดสะเอียน ของตัวเองยังไม่ค่อยจะอยากทำเลย”
“แล้วมาเป็นขี้ข้าเขาทำไม..หา.. อีขี้ข้า...สอนหลานมึงซะมั่งอย่ากำเริบ ระวังจะต้องเป็นขอทาน..”
ชื่นโกรธมาก ไม่กลัวลำยอง
“เออ..จะบอกให้ก็ได้..ความจริงน่ะ อยากรู้ใช่ไหมคุณน่ะเป็นเมียน้อยคุณกวงเขา คุณกวงเขามีเมียแล้ว มีลูกด้วย แต่งงานมาสี่ห้าปีแล้ว มีลูกสาวสามคน นี่เมียกำลังท้องคนที่สี่...เมียเขาเป็นผู้ดีจีน พ่อแม่ร่ำรวย มีร้านค้ามโหฬารในสำเพ็ง ในตลาดเก่า เขาอยากได้ลูกชายเท่านั้นแหละที่เอาคุณน่ะไม่งั้นเขาก็ไม่แล ถ้าได้ลูกชายแล้วเขาก็จะเอาลูกชายไป เคียะคุณทิ้ง รู้ไหมล่ะอย่าผยองนักเลย เขารักเมียเขาจะตายไป เมียเขาสวยกว่าคุณตั้งแยะ สวยกว่าสะอาดกว่า ผู้ดีกว่า มีการศึกษากว่า”
ชื่นพรั่งพรูความจริงออกมาอย่างเหลืออด ลำยองร้องกรี๊ดเสียงดังลั่นบ้าน ขว้างแก้วเหล้าใส่ชื่น แต่ชื่นหลบทันแล้ววิ่งหนี ลำยองไล่ตามลงไปเอาเรื่อง ทั้งสองถกเถียงกันต่อที่หน้าบ้าน
“หยุดร้องเป็นเปรตได้แล้ว เดี๋ยวชาวบ้านเขานึกว่าถูกเชือด ก็พาตำรวจมาหรอก” ชื่นเลือดขึ้นหน้า
“อีขี้ข้า อย่างพวกมึงต้องเป็นขี้ข้าเขาไปจนตาย”
“คุณเองก็ไม่ได้วิเศษวิโสอะไรนักหรอกน่า ลูกเต้าก็มีแล้ว อย่าคิดว่าจะหลอกใครเขาได้ว่าเป็นสาวโธ่เอ๊ย ฉันว่าคุณกวงเขาก็คงรู้เขาผ่านผู้หญิงมาแล้ว มีเรอะจะไม่รู้ขนาดมีลูกมาแล้ว เพียงแต่เขาไม่คิดมาก ไม่พูดมากอย่างคุณ แล้วก็ไม่เป็นอีขี้เมาด้วย ถ้าเขาได้ลูกชายเขาก็ไม่เอาคุณแล้ว แต่ถ้าได้ลูกสาวก็ไม่แน่ อย่านึกว่าฉันไม่รู้นะว่าเด็กวันเฉลิมน่ะเป็นลูกคุณ ไม่ใช่น้องนุ่งซะหน่อย”
เสี่ยกวงมาถึงยืนฟังทั้งสองทะเลาะกันครู่หนึ่ง ก็ปรากฏตัวออกไป
“เสียงยังกับแม่ค้าตลาดสดทะเลาะกันทั้งคู่เลย..แม่ชื่น..ไหนบอกซิว่าเด็กวันเฉลิมน่ะลูกใคร”
ลำยองที่ยืนหน้าซีด ชื่นจำต้องพูดไปตามที่รู้มา
“ถามเมียคุณเอาเองเถอะค่ะ”
“แต่ฉันถามแม่ชื่นนี่..บอกมา”
“พวกที่ตลาดเขาว่าลูกคุณลำยองกับผัวคนแรกค่ะ”
เสี่ยกวงเบนสายตาไปที่ลำยอง..แต่ฤทธิ์เมาทำให้ลำยองกล้าพอจะเชิดหน้าขึ้น
“ถ้าจริงแล้วจะทำไม”
“แบบนี้มันก็หลอกลวงกันน่ะสิ”
“หลอกที่ไหน..คุณไม่เคยถามซักคำว่าลำยองมีผัวแล้วยัง มีลูกไหม มีแต่บอกว่ารักลำยองอยากได้ลำยองเป็นเมีย..ลำยองเลิกกะเขาแล้วจะมีผัวใหม่ มันแปลกตรงไหน คุณกวงเองก็ไม่เคยบอกลำยองซักคำ ว่ามีเมียแล้ว มีลูกสามคน เคยคิดจะบอกไหม”
เสี่ยกวงนิ่งอึ้งเถียงไม่ออกเหมือนกัน วันเฉลิมเดินเข้ามาเรียกแม่ เสี่ยกวงโบกมือไล่ชื่นกับชมออกไป ชมอุ้มวันเฉลิมตามชื่นออกไปด้วย ปล่อยให้เสี่ยกวงกับลำยองตกลงกันเองสองคน
เสี่ยกวงยกขวดเหล้าขึ้นกรอกปากเพียว ๆ ทั้งขวดอย่างดับความกลุ้ม ลำยองมองอย่างแปลกใจ
“แล้วเย็นนี้มาทำไม นี่มันวันอังคาร ไม่ใช่วันศุกร์”
“แวะโรงพยาบาลมา เมียผมคลอดลูกคนที่สี่...ผู้หญิง” เสี่ยกวงบอกความจริง
ลำยองค่อย ๆ หัวเราะออกมาอย่างสะใจ
“เมียผมเขาร้องไห้เสียใจเพราะเตี่ยผมเขาบ่นว่าเห็นทีตระกูลจะต้องด้วนขาดคนสืบสกุล”
อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 9 ต.ค. 56
ละครทองเนื้อเก้า บทประพันธ์โดย : โบตั๋นละครทองเนื้อเก้า บทโทรทัศน์โดย : ยิ่งยศ ปัญญา
ละครทองเนื้อเก้า กำกับการแสดงโดย : พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
ละครทองเนื้อเก้า ผลิตโดย : บริษัท แอค-อาร์ต เจเนเรชั่น จำกัด
ละครทองเนื้อเก้า ควบคุมการผลิตโดย : ธัญญา โสภณ
ละครทองเนื้อเก้า ละครแนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครทองเนื้อเก้า ออกอากาศทุกวันจันทร์ - อังคาร เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ต่ออากาศต่อจากละครเรื่อง สาปพระเพ็ง
ที่มา เดลินิวส์
