อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 30(3) ต.ค. 56
เด็กๆต่างหัวเราะชอบใจ วันเฉลิมเดินลิ่วๆพยายามหนีออกไปให้ไกลจากที่นั่น ด้วยความปวดใจวันเฉลิมวางกระเป๋านักเรียน นั่งลงที่บันไดกุฏิ ค่อยๆถอดรองเท้าผ้าใบออกวาง รองเท้าคู่นั้นเก่าจนเยิน หัวแม่ตีนแทบทะลุออกมาได้ หลวงตาปิ่นออกมา
"มาแล้วเรอะ ไอ้วัน"
"ครับหลวงตา"
"เอ็งดูซิว่าใครมา"
วันเฉลิมเงยหน้าขึ้นมอง สันต์มาคอยอยู่นานแล้ว เดินเข้ามา
"วัน"
"เอ็งหายหน้าไปนานยังงี้ มันก็คงจะงอนเอ็งน่ะแหละ"
วันเฉลิมบิดน้ำออกจากผ้าขี้ริ้ว เตรียมถูกุฏิให้หลวงตา สันต์ตามออกมา
"วัน... คุยกับพ่อหน่อยสิลูก"
สันต์กอดคอลูกพามานั่งที่บันได
"ย้ายมาอยู่โรงเรียนนี้ดีไหม"
วันเฉลิมก้มหน้าตอบ
"ดีครับ"
ความรู้สึกของวันเฉลิมตรงข้ามกับคำตอบ สันต์รู้สึกได้ถึงความอึดอัด
"ไปอยู่กับพ่อนะวัน พ่อจะส่งให้เรียนโรงเรียนดี ๆ"
"ไม่ละครับ ขอบคุณครับ ผมเป็นห่วงน้อง"
"ที่บ้านพ่อก็มีน้อง วันก็มีเพื่อนเล่นนี่ลูก"
วันเฉลิมนิ่ง
"วันจะได้ไม่ต้องอยู่บ่อน ไม่ต้องดูคนเมาเหล้า อยู่กับพ่อ เพื่อนบ้านพ่อก็เป็นทหาร เด็ก ๆ ลูกนายทหารทั้งนั้น วันจะสนุก ไม่ต้องรับภาระเลี้ยงน้องด้วย วันจะได้เรียนหนังสือเต็มที่"
"ไม่ล่ะครับ วันจะอยู่กับแม่"
สันต์อึ้ง วันเฉลิมนิ่ง
"ถ้าแม่เขายอมให้วันไปล่ะ วันจะไปไหม"
วันเฉลิมกัดฟันกลั้นไม่ให้น้ำตาไหล
"พ่อจะคุยกับแม่เขาดูนะลูก"
สันต์แตะไหล่วันเฉลิมที่เงยหน้ามองสันต์เต็มตาเป็นครั้งแรก สันต์ยิ้มให้มอบความมั่นใจเต็มเปี่ยมให้ลูก แต่ลูกกลับหิ้วกระเป๋าเดินจากมา สันต์มองวันเฉลิมเดินห่างออกไปไกลมากขึ้นเรื่อยๆ
วันเฉลิมเดินก้มหน้ามาจนจะถึงหน้าบ้าน กลุ่มชาวบ้านมุงดูบางสิ่งบางอย่าง ชะเง้อชะแง้กันอย่างเมามัน วันเฉลิมแปลกใจ ใจคอไม่ดี มุดฝ่าฝูงชาวบ้านเข้ามา
รถตำรวจ รถขังผู้ต้องหาจอดอยู่หน้าบ้าน วันเฉลิมรีบวิ่งมาหน้าประตูรั้ว
ภายในบ้านกำลังอลหม่านเป็นผึ้งแตกรัง ชาวบ่อนหนีกลุ่มตำรวจที่กรูเข้าไปวิ่งไล่จับ บางคนปีนหนีออกมาทางหน้าต่าง บางคนมุดตุ่ม บางคนปีนต้นไม้หนี ดูอเนจอนาถน่าสมเพชและน่าขบขันไปในเวลาเดียวกัน
ลำยองถูกคุมตัวออกมาจากบ้าน เธอดิ้นรนเอะอะเสียงดังเพราะเมาจนได้ที่
"ปล่อยกู...มาจับกูทำไม กินเหล้าของกูเฉย ๆ ไอ้บ้า"
ลำยองเตะถีบตำรวจที่คุมตัว
"แม่....แม่"
วันเฉลิมพยายามจะวิ่งเข้าไปหาลำยองแต่ตำรวจกันเอาไว้
"จะเอาแม่ผมไปไหน อย่าเอาแม่ผมไปนะ"
ลำยองถูกยัดใส่รถคุมตัวผู้ต้องหา ประตูรถถูกปิดและรถเคลื่อนตัวออกทันที เธอเกาะลูกกรงในรถ ก่นด่าไม่มีสติ วันเฉลิมวิ่งตามรถผู้ต้องหา
"แม่....แม่"
ตาปอจะหยิบลูกชิ้นใส่ชามก๋วยเตี๋ยว ยายแลฟาดแขน
"ไอ้ปอ ไอ้หัวขโมย... ขโมยลูกชิ้นอีกแล้วนะมึง"
"กูไม่ได้ขโมย มึงทำก๋วยเตี๋ยวให้กู ไม่ยอมใส่ลูกชิ้นให้กูซักลูก"
"กูใส่แล้ว"
"ไม่ได้ใส่ มึงแหกตาดู มีที่ไหน"
ตาปอยื่นชามก๋วยเตี๋ยวแถมอ้าปากให้ยายแลดู
"มึงอย่ามาลักไก่ ไปไกลๆเลย"
"อีแล อีขี้เหนียว"
"ของซื้อของขายโว้ย กินล้างกินผลาญอย่างมึง ล่มจมตายกันพอดี"
ตาปอเดินจ๋อยมานั่งกินก๋วยเตี๋ยวเปล่าๆต่อ แป้งวิ่งหน้าตั้งมาแต่ไกล
"แม่...แม่"
"อะไรของมึง ไอ้แป้ง กูยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่นะมึง"
ลำยงยกชามที่ล้างเสร็จออกมาพอดี แป้งบอก
"บ่อนแตก ตำรวจสอยไปหมดเลย"
"เออดี กวาดๆไปซะมั่ง ผุดกังยังกะดอกเห็ด ทำมาหากินกันไม่เป็นแล้ว มั่วสุมกันอยู่ตรงนั้นแหละ บ่อนใครมันโชคดีวันนี้วะไอ้แป้ง" ลำยงถาม
"จะบ่อนใคร ก็บ่อนพี่ลำยองน่ะสิ"
ลำยง,กับยายแลาค้างร้อง “หา...”
ตาปอหัวเราะ
“แม่ไปดูมันเหอะ” แป้งบอก
“แล้วเอ็งไม่พาข้าไป”
“ไม่เอาฉันไม่ถูกกับตำรวจ” แป้งบอก
“ไปเหอะแม่”
ลำยงกับยายแลทิ้งร้านรีบวิ่งออกไปทันที ตาปอกับแป้งรีบมาที่ตู้ก๋วยเตี๋ยว โกยลูกชิ้นกินกันอิ่มหมีพีมัน
ในห้องขังของสถานีตำรวจ ลำยองถูกขังรวมกับบรรดาชาวบ้านจนแน่นห้องขังไปหมด หลายคนทะยอยถูกเอาตัวออกมาเพราะมีญาติพี่น้องมาประกันตัว บรรยากาศบนโรงพักเต็มไปด้วยความคึกคักมีชีวิตชีวา
ลำยองยังเมาอารมณ์พลุ่งพล่านโวยวาย
“ปล่อยกูออกไปนะมึง มึงไม่รู้ใช่ไหมว่าผัวกูเป็นใคร เดี๋ยวกูจะให้ผัวกูเล่นพวกมึงให้หมดโรงพักเลย”
วันเฉลิมร้องไห้เกาะลูกกรงห้องขังอยู่ข้างนอก
“แม่ครับ...แม่”
“มึงไปตามป๊ามึงมาเดี๋ยวนี้ ไอ้วัน ไอ้คนพวกนี้ต้องเอาเงินฟาดหัวมันให้หมด”
“แม่”
ลำยงกับยายแลฝ่าฝูงคนขึ้นมาบนโรงพัก มองหาลำยองจนเห็น
“อีลำยอง...กูเตือนมึงแล้วใช่ไหม มึงไม่เคยฟังกูเลย ขายขี้หน้าเขาไปทั้งซอย” แลบอก
“ยายครับ ยายช่วยแม่ออกมาด้วย” วันเฉลิมบอก
“เขาต้องทำยังไงกันบ้างเนี่ยแม่” ลำยงถาม
“เอ็งไปถามตำรวจเขาดูซิ”
ลำยงเดินออกมาหาสิบเวร ร้อยเวรกำลังถูกมารุมมาตุ้ม
ลำยองตะโกน
“ปล่อยกูออกไปนะมึง ทีไอ้บ่อนใหญ่ๆละไม่ไปจับ มาจับกู”
“อีลำยอง มึงหุบปากซะที เดี๋ยวเขาก็ขังลืมมึงหรอก”
วันเฉลิมทั้งกลัวทั้งสงสารแม่ เช็ดน้ำตาป้อยๆ ลำยงกลับเข้ามา
“เขาบอกว่า ยังไงก็ต้องส่งฟ้องศาลหมดนี่แหละ ทั้งคนเล่น ทั้งเจ้าของบ่อน”
“แล้วทำไมบางคนมันออกมาได้วะ”
“ก็ถ้าหาเงินมาประกันตัวได้ เขาก็ให้ออกมา”
"ปล่อยกูออกไป...ไอ้อ้วน ไอ้หัวเถิก”
ยายแลอยากจะเอาอะไรยัดปากลำยองให้หุบปากซะจริงๆ
ยายแลกับลำยงสีหน้าเครียดพากันเดินกลับบ้าน วันเฉลิมเดินตามข้างหลัง
“น้าลำยง ทำไมไม่ช่วยแม่ออกมาล่ะครับ”
“ข้าไม่มีเงินหรอกนะไอ้วัน ขายก๋วยเตี๋ยวทั้งเดือนยังไม่ได้เงินครึ่งนึงของไอ้เงินประกันตัวเลย”
“แล้วจะทำยังไงครับ แม่ต้องอยู่ในนั้นอีกนานไหม”
“ข้าไม่รู้โว้ย”
“ยายครับ”
“ข้าก็จนปัญญาโว้ย”
“วันสงสารแม่นะครับยาย”
“ปล่อยให้มันอยู่ในนั้น ซักพักก็ดี มันจะได้เข็ดขยาด เผื่อจะได้คิดขึ้นมาบ้าง”
สองแม่ลูกพากันเดินลิ่วๆออกไป
ภายในห้องครัว อ้อยแสนซนคลานต้วมเตี้ยม หยิบโน่น หยิบนี่ วันเฉลิมหุงข้าวอย่างตั้งอกตั้งใจ สลับหันมาดูแลอ้อย
“น้องอ้อยอย่าซนสิ พี่วันกำลังรีบนะ”
วันเฉลิมต้องอุ้มอ้อยเอาไว้ เพราะซนจัด
เวลาต่อมา ในห้องขังเหลือผู้ต้องหาหญิงที่ยังไม่มีใครมาประกันตัวจำนวนหนึ่ง ลำยองหมดแรง ฤทธิ์เหล้าจาง นอนแผ่อยู่ในห้องขัง วันเฉลิมอุ้มอ้อยมือหนึ่ง อีกมือหนึ่งประคองหม้ออวยใส่ข้าวเข้ามาหน้าห้องขัง
“แม่ครับ...แม่ครับ”
ลำยองหลับเยิ้ม ชาวบ้านหญิงเอาตีนสะกิดขาลำยองปลุกอย่างเอ็นดู
“เฮ้ย อีลำยอง ลูกมึงมา”
ลำยองตื่นงัวเงียคราง “อือ”
ลำยองงัวเงียลุกขึ้นนั่ง หัวหูเยินสิ้นสภาพ
“แม่ครับ วันหุงข้าว ทอดไข่มาให้แม่กินซะนะครับ”
“กูไม่กิน กูจะกินเหล้า”
วันเฉลิมส่งหม้ออวยผ่านลูกกรงไม่ได้เพราะหม้อใหญ่เกินไป ต้องเปิดฝาหม้อ ตักข้าวยื่นให้ลำยองผ่านลูกกรงห้องขัง
“แม่กินหน่อยเถอะครับจะได้มีแรง”
เรือนแพปั้น ลำยงเล่าให้สันต์ ปั้นและสินฟัง
"เขากวาดไปได้หมดบ่อนน่ะแหละป้าปั้น"
"สาธุ มันจะได้รู้จักหลาบจำกันบ้าง ไอ้คนพวกนี้มันทำมาหากินกันไม่เป็น หวังแต่จะได้โชคลาภจากการพนัน"
"แล้วพี่สาวเองล่ะลำยง" สินถาม
"ฉันหมดปัญญาจะช่วยมันแล้วลุงสิน ไอ้ค่าประกันตัวมันมีอยู่แค่ครึ่งเดียวได้มั้ง ก็คงต้องปล่อยให้มันนอนมุ้งสายบัวไปพลางๆแหละ"
"มันรนหาที่แท้ๆ" สินบอก
"ทำไมมันไม่นึกถึงลูกเต้าบ้างเลย แล้วนี่เจ้าวันอยู่ไหนลำยง เฝ้าบ้านดูน้องใช่ไหม"
"มันเฝ้าบ้านที่ไหนกันล่ะพี่สันต์"
วันเฉลิมตักข้าวป้อนลำยองผ่านลูกกรงห้องขัง อีกมือหนึ่งประคองอ้อยไว้ ลำยองพูดขณะที่ข้าวยังเต็มปากอยู่
"อีลำยง มันใจดำ กูรู้มันมีเงินแต่มันไม่ยอมมาช่วยกู มันอิจฉากู มันเกลียดกู"
"น้าลำยงกำลังไปหาเงินอยู่ครับแม่"
"กูไม่เชื่อมันหรอก" ลำยองพูดพร้อมๆกับไอ ข้าวติดคอ
"แม่หิวน้ำไหม เดี๋ยววันไปหาน้ำมาให้นะครับ"
วันเฉลิมวางหม้อจะขยับออกไป
"เอาเหล้ามาดีกว่า"
"แม่...แม่เลิกกินเหล้าไม่ดีกว่าเหรอครับ วันไม่อยากเห็นแม่ไม่สบาย"
"กูไม่ได้กินน่ะแหละ กูจะตาย"
วันเฉลิมไม่อยากเถียง จะขยับออก ลำยองชะงักกึก...อาการเจ็บท้องกระตุกอย่างแรง
"โอย...โอ้ย"
"แม่...แม่ครับ แม่เป็นอะไร"
"โอ้ย"
"แม่...ใครก็ได้ช่วยแม่ผมด้วย แม่.."
"อีลำยองมึงจะคลอดลูกในนี้เรอะ" ชาวบ้านที่อยู่ในห้องขังถาม
วันเฉลิมพยายามเอื้อมมือสุดแขนผ่านลูกกรงห้องขัง เข้าไปจะจับมือลำยองไว้ แต่เอื้อมไม่ถึง
วันเฉลิมร้องไห้บอก
"ช่วยแม่ผมด้วย"
ตำรวจพากันวิ่งมาดู เป็นจังหวะเดียวกับลำยงและสันต์เพิ่งมาถึงโรงพัก มุดเข้ามาดูอยู่ข้างๆวันเฉลิม
"พี่ลำยอง" ลำยงเรียก
"ลำยอง, ลำยอง" สันต์เรียกซ้ำ
ลำยองกรีดร้องทุรุนทุราย
เพิ่งขายก๋วยเตี๋ยว เวลากลางดึก ยายแลถาม
"ผู้ชายผู้หญิงวะ"
"ผู้ชายแม่"
ตาปอบอก
"เวรแล้วไหมล่ะ อีกหน่อยมันก็ไม่พ้นเป็นโจร คลอดในคุกยังงี้"
"เอ๊ะ พ่อนี่พูดไม่รู้ฟัง ไม่ได้คลอดในห้องขัง พี่สันต์เขาช่วยไปประตัวเอาออกไปโรงพยาบาลทัน เข้าใจไหม เนี่ย"
"แล้วออกกี่โมง อีลำยองมันคลอดกี่โมง แม่มึงจะได้เอาเลขไปแทงหวยไง" ปอพูดพลางกลั้วหัวเราะ
ยายแลขว้างของใส่ตาปอ
"มึงหุบปากไปเลยไอ้ปอ"
ตาปอถอยกลับไปเก็บของ เลิกสนใจทุกอย่าง
"ความจริงไอ้สันต์มันก็มีน้ำใจมากเหมือนกันนะ" แลบอก
"แม่เพิ่งรู้เหรอ ตะก่อนเห็นด่าพี่เขาไม่เว้นแต่ละวัน ว่าเลวยังงั้นจนยังงี้" ลำยงว่า
"ก็ข้าไม่รู้นี่หว่า"
"ได้ลูกเขยรวยแล้วไง มันเคยเจือจานมาถึงแม่บ้างไหม"
"มึงอย่ามาพูดให้กูปวดใจหน่อยเลย"
"นึกเสียดายลูกเขยดีๆอย่างพ่อสันต์เขาขึ้นมาแล้วละสิ" ปอว่า
"เสียดายทำไม อีปั้นมันขี้เหนียวยังกะอะไรดี" แลลอยหน้าลอยตาพูด
เวลากลางคืน ที่เรือนแพ ปั้นพูดขึ้น
"สุดท้ายมันก็ไม่พ้นเราทุกที"
"เอาเถอะน่าแม่ปั้น คิดซะว่าทำบุญทำทาน" สินบอก
"ทำบุญทำทานกับอีคนก๊กนี้ มันได้บุญงั้นเรอะ ตาสิน"
"บุญน่ะ มันเกิดขึ้นตั้งแต่เจตนาที่จะให้แล้วล่ะ แม่ปั้น"
"มีครั้งนี้เดี๋ยวมันก็มีครั้งอื่นอีก วนเวียนซ้ำซาก ไม่เชื่อแกก็คอยดูสิ"
ปั้นค้อนใส่สันต์
"แม่ครับ...เงินที่ให้มาวันนี้ ถือว่าผมขอยืมแม่ก็แล้วกัน ผมจะรีบหามาคืนแม่ให้เร็วที่สุดครับ" สันต์บอก
"เงินทองแม่ไม่ได้มีมากมาย เงินสดที่มีติดบ้านไว้ ก็เอาไว้วนซื้อของทำทุนค้าขายนี่แหละ แม่ตะขิดตะขวงใจก็อีตรงที่น้ำพักน้ำแรงแม่ สุดท้ายมันก็ต้องเอาไปเจือจุนอีผู้หญิงที่มันเคยชี้หน้าด่าแม่ฉอดๆ"
อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 30(3) ต.ค. 56
ละครทองเนื้อเก้า บทประพันธ์โดย : โบตั๋นละครทองเนื้อเก้า บทโทรทัศน์โดย : ยิ่งยศ ปัญญา
ละครทองเนื้อเก้า กำกับการแสดงโดย : พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
ละครทองเนื้อเก้า ผลิตโดย : บริษัท แอค-อาร์ต เจเนเรชั่น จำกัด
ละครทองเนื้อเก้า ควบคุมการผลิตโดย : ธัญญา โสภณ
ละครทองเนื้อเก้า ละครแนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครทองเนื้อเก้า ออกอากาศทุกวันจันทร์ - อังคาร เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา เดลินิวส์
