อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 3/2 พ.ย. 56
ลำยอง กลับมาถึงบ้านแล้วต้องชะงัก เมื่อเห็นรถเสือจอดอยู่ เสือยืนมองบ้านลำยองอยู่..คนเช่าห้องบ้างเอาขยะออกมาทิ้ง บ้างเอาผ้าออกมาตากรุงรัง"พี่...พี่มาจริงๆด้วย"
"คนอย่างข้าพูดคำไหนคำนั้นโว้ย บอกว่าจะมาก็ต้องมาสิวะ"
"เข้าบ้านเร้ว ไปคุยกันข้างในดีกว่า"
"บ้านไม้สักดีๆฉิบหายหมด เอ็งปล่อยให้คนมาเช่าห้องยังงี้ ไม่เสียดายบ้างรึไงวะ"
"เสียดายสิ แต่จะให้ทำยังได้ล่ะ พี่ฉันต้องหาเลี้ยงตัวเองนี่ ลูกเต้าอีกตั้งสี่ ไม่ได้มีใครมาหาเลี้ยง"
ลำยองอ้อนอย่างเปิดเผย
"ถั่วงอกเหลืออยู่หน่อย เอ็งเอาไว้ผัดน้ำปลากินกับข้าวต้มพรุ่งนี้ก็ได้"
"นังอ้อย ช่วยกันถือของหน่อยโว้ย ไม่อยากกลับบ้านรึไง" แลว่า
"สามขวบเข้าไปแล้ว มันยังไม่ยอมพูดซักแอะ สอนให้ทำอะไรก็ไม่ทำซักอย่าง" ลำยงว่า
"ข้าว่ามันติงต๊องรึเปล่าวะ" แลว่า
"ติงต๊องแปลว่าอะไรครับยาย" วันเฉลิมถาม
"ก็ปัญญาอ่อนน่ะสิวะ" แลว่า
"ไม่หรอกมังครับยาย"
"ไม่ก็ดี ลำพังยั้วเยี้ยกันอยู่นี่ก็จะเลี้ยงกันไม่ไหวแล้ว ขืนติงต๊องด้วยมิต้องเลี้ยงกันไปจนตายเรอะ" ลำยงบอก
"นี่แม่เอ็งมันก็ร่ำๆจะหาผัวใหม่ให้ได้อยู่ด้วย ข้าจะบ้าตาย"
วันเฉลิมเดินขึ้นบันไดมา จะไปเปลี่ยนชุดนักเรียน ประตูห้องลำยองถูกเปิดแง้มอยู่ เห็นคนในห้องวอมแวม เสือใส่เสื้อกล้ามนั่งให้ลำยองนวดให้อยู่
ยายแลขึ้นบันไดตามมา วันเฉลิมยืนตัวแข็งเอ๋ออยู่หน้าห้อง
"แม่เอ็งมันไปไหนวะ เงียบเชียบ ลำยอง...นังลำยอง รถใครมาจอดหน้าบ้านวะ"
ยายแลผลักประตูเข้าไปทันที เสือลุกพรวดขึ้นนั่ง คว้าเสื้อมาสวม แลตะลึงตาค้างอยู่อึดใจ จนเสือสวมเสื้อเสร็จ หันกลับมาแลเห็นเสือเต็มตา
"กำนัน"
เสือเดินออกมาที่รถ ยายแลเดินตามมา
"นังลำยองมันไปเพ้อให้ฟังอยู่ ว่ามันกำลังจะได้ผัวใหม่ ฉันไม่คิดหรอกนะว่าจะเป็นกำนัน"
"ข้ายังไม่ได้คิดไปถึงโน่นโว้ย นังแล"
"ไม่คิดก็ดีแล้ว กำนันก็แก่คราวพ่อ คราวลุงมัน อย่าไปเอามันเลย กำนันจะตกนรกทั้งเป็นซะเปล่าๆ เมื่อก่อนฉันอาจจะดีใจที่มันได้ผัวรวยๆ เลี้ยงดูมันเพราะฉันจะได้พลอยสบายไปด้วย แต่เดี๋ยวนี้ไม่ใช่ฉันเลิกคิดยังงั้นแล้ว สันดานมันไม่ดี กำนันเอามันไม่อยู่หรอก จะหมดเนื้อหมดตัวแถมขายขี้หน้าชาวบ้านเขาเปล่าๆ"
ลำยองพุ่งเข้ามาทันทีที่แม่กลับเข้ามาในบ้าน
"แม่ไปพูดอะไรกับพี่เขา"
"มึงนี่มันไม่รู้จักละอายใจ กำนันเสือเขาแก่คราวพ่อ คราวลุงมึงนะ อีลำยอง"
"แล้วไง แก่คราวพ่อ แล้วไง ตาแปะซอยโน้นแปดสิบกว่าคราวปู่แล้ว ยังมีเมียเด็กได้เลย"
"มึงหวังเป็นเมียเขาให้เลี้ยงน่ะเหรอ ฝันไปเหอะอีลำยอง กูบอกกำนันเสือเขาไปหมดแล้ว ว่ามึงมันเน่าฟอนแฟะยังไง"
"แม่ทำยังงี้ได้ยังไง"
"กำนันเสือเขาเป็นคนมีหน้ามีตา คนแถวนี้เขานับถือกันทั้งนั้น คนดีๆมึงเว้นเอาไว้ซักคนเหอะอีลำยอง อย่าดึงเขาลงมาที่ต่ำกะมึงเลย"
"แอร๊ย"
"นางฟ้าอย่างมึง เทวดาหน้าไหนก็เอาไม่อยู่หรอก เขาไม่กลับมาแล้ว ฝันลมๆแล้งๆซะที อีบ้า"
ลำยองกรีดร้องโหยหวน วันเฉลิมสงสารแม่ ยืนหลบอยู่มุมหนึ่ง
วันเฉลิมรีบวิ่งมาจากโรงเรียนเพื่อกินข้าวกลางวัน กับป้อนข้าวอ้อยอยู่ที่กุฎิหลวงตาปิ่น เวลากลางวัน บนกุฎิเจอยายแลคอยอยู่แล้ว
"ไอ้วัน...ทำไมเอ็งทำยังงี้"
"อย่าไปเอ็ดมันเลยนังแล" หลวงตาปิ่นบอก
"ไม่ให้เอ็ดได้ยังไงหลวงพี่ มันเอาอีอ้อยมาผูกไว้กะเสาให้หลวงพี่เลี้ยงยังงี้ มันไม่ถูก อีอ้อยมันเด็กผู้หญิง นรกจะกินหัวมึงไอ้วัน"
"ผมไม่รู้จะทำยังไงนี่ครับยาย เอาไปไว้ที่ตา เดี๋ยวก็ตกน้ำอีกยาย กับน้าลำยง น้าลำดวนก็ต้องขายของ มีน้องเหน่งกับจิตราต้องดูอยู่แล้วด้วย"
"มันก็ไม่ได้เอามาทิ้งไว้ทั้งวัน พักเที่ยงมันก็วิ่งมาดู ชั่วโมงไหนครูไม่ได้สอนมันก็มาเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวให้นังอ้อยมัน ข้าน่ะไม่เดือดร้อนอะไรหรอก นังแล"
แลร้องให้
"ยายครับ"
"เจ็บใจจริงๆ อีคนเป็นแม่มันแท้ๆไม่เคยดูดำดูดีเลย มันจะสำนึกบ้างไหม ว่ามันทำให้คนอื่นเดือดร้อนขนาดไหน"
"วันเลี้ยงน้องไหวครับยาย ยายอย่าว่าแม่เลยนะครับ"
แลร้องไห้ด้วยความเจ็บใจ อ้อยหัวเราะเอิ๊กอ๊ากสนุกอยู่คนเดียว
ลำยองแต่งตัวจัด กำลังจะออกจากบ้าน เสือลงจากรถเดินเข้ามาพอดี
"พี่เสือ"
"เอ็งจะไปไหนวะ เข้าบ่อนอีกรึไง"
"คนมันต้องกินต้องใช้"
"ข้ามีธุระอยากคุยกะเอง"
"ไม่มีอารมณ์จะคุย จะเอาเงินมาให้ก็ให้เลยดีกว่า"
"ข้าจะให้เอ็งห้าหมื่น"
"อย่ามาล้อเล่นกันนะ"
"แลกกับบ้านหลังนี้ ข้าจะรื้อไปปลูกในสวนข้า บ้านไม้สักดีๆมีสกุล เอ็งปล่อยเป็นห้องให้เช่ายังงี้ เสียของเปล่าๆว่ะ ขายข้าดีกว่า"
"ขายให้พี่แล้วฉันจะไปอยู่ไหนล่ะ"
"เอ็งก็ปลูกหลังใหม่สิวะ ปลูกไม้ยางก็พอ ถ้าเองยังคิดจะเก็บค่าเช่ากิน"
ลำยองบีบน้ำตาทำหน้าเศร้า
"พี่ใจร้าย พี่ทำร้ายจิตใจฉัน บ้านหลังนี้ฉันตั้งใจจะเก็บเอาไว้ให้ลูก พี่เห็นฉันเป็นคนหิวเงินรึไง เงินแค่ห้าหมื่น มันจะไปพอยาไส้อะไร"
"เอ็งอยากได้เท่าไหร่ก็ว่ามาสิวะ"
"พี่เห็นฉันเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวสู้รบปรบมือกับใครก็ไม่ได้ใช่ไหมถึงรังแกกันยังงี้"
"รังแกอะไรวะ ของซื้อของขาย เอ็งพอใจเท่าไหร่ก็ว่ามา ไม่ขายข้าก็ไม่ว่า"
"เสียแรงฉันอุตส่าห์คิดว่าพี่เป็นคนดีเป็นพ่อพระของฉัน ที่แท้พี่แกล้งมาทำดีกะฉันก็แค่นี้เอง" ลำยองแสร้งปล่อยโฮ
"เฮ่ยเลิกฟูมฟายได้แล้วเดี๋ยวชาวบ้านชาวช่องเขาก็นึกว่า ข้าทำมิดีมีร้ายเอ็งไม่ขายก็ไม่ขายโว้ย" เสือหันหลังจะเดินออก ลำยองวิ่งเข้ามากอด รัดด้านหลังเสือเอาไว้จนแน่น บดขยี้
"ฉันไม่รู้หรอกว่าแม่แกคุยอะไรกะพี่บ้าง แต่ฉันรู้ว่าถึงฉันจะมีผัวห้า ลูกห้าเข้าไปแล้วพี่ก็ไม่ได้รังเกียจฉันหรอก ใช่ไหมจ๊ะพี่เสือ"
"เฮ่ย ปล่อยข้าได้แล้ว พอแล้ว"
เสือพยายามแกะมือลำยองออก ลำยองทำทีเป็นเศร้าคอตก เสือหันมาเผชิญหน้า
"ข้าน่ะเห็นเอ็งเหมือนลูกเหมือนหลาน"
"แต่ฉันไม่อยากเป็นลูกเป็นหลานพี่นี่จ๊ะ"
ลำยองพุ่งโผเข้าซบอกเสือ รัดแน่น จนเสือชักหวั่นไหว มองซ้ายมองขวาว่ามีใครเห็นบ้างรึเปล่า
มือเสือที่กันออกห่างตัวลำยองสิ้นฤทธิ์ ประกบขยำสะโพกลำยอง
หลายวันผ่านไป ที่เพิงก๋วยเตี๋ยว ตาปอเดินมาสะกิดลำยง
"ใครวะ"
"กำนันเสือไงพ่อ พ่อถามฉันมาสี่ห้ารอบแล้วนะ" ลำยงบอก
"ไปเลือกถั่วงอกดีกว่าไปพ่อ" ชุดบอก
"เออๆ เลือกถั่วงอกดีกว่า"
ตาปอเดินกลับไปนั่งเลือกถั่วงอกอย่างพิถีพิถัน เสือนั่งคุยกับยายแลอยู่มุมหนึ่งอย่างเป็นงานเป็นการ
"ไหนๆมันก็มาถึงขั้นนี้แล้ว ข้าก็ต้องมาบอกกล่าวเอ็งให้เป็นเรื่องเป็นราว เอ็งจะคิดค่าสินสอดทองหมั้นเท่าไรก็ว่ามา"
"ฉันบอกกำนันแล้ว...ถ้าเป็นตะก่อนฉันคงเรียกจนตั้งตัวได้เชียวละ แต่วันนี้ฉันว่าฉันละอายใจมากกว่า กำนันเป็นคนดี ถ้ากำนันคิดว่าจะแสดงความรับผิดชอบ กำนันดูแลกำราบมันให้มันกลับมาเป็นผู้เป็นคนได้อย่างคนอื่นเขาฉันก็พอใจ แล้ว"
ที่เรือนแพ ปั้นถามสิน
"เสือไหน ตาสิน"
"ก็มีอยู่เสือเดียวน่ะแหละ แม่ปั้น"
"กำนันเสือน่ะเรอะ"
"เออ...เสือนั้นแหละ"
"โอย...อยากเป็นลม อยู่ดีๆไหงกลายเป็นคนตัณหากลับไปได้ล่ะ ไปถูกมันยั่วเข้าอีท่าไหน"
"กำนันเสือแกเป็นพ่อม่ายมาหลายปี แกคงเหงาๆของแกบ้างละ"
"หานรกมาใส่หัวแท้ๆ อีผู้หญิงพรรค์นี้มันมีดีอะไร"
"มันก็ต้องมีแหละ แม่ปั้น"
"แก่หนังเหี่ยวแล้ว กระเดือกเข้าไปลงได้ยังไง มันไม่ตะขิดตะขวงใจบ้างรึไงว่าเอาคนรุ่นพ่อทำผัว"
"ถึงหนังเหี่ยว แต่สมบัติไม่ใช่น้อยนาแม่ปั้น เพื่อเงินตัวเดียว ทำไมคนอย่างนังลำยองมันจะทำไม่ได้"
"อยู่ดีไม่ว่าดี ฉันว่าใครต่อใครเขาจะสิ้นนับถือแก ก็เพราะได้อีนี่ทำเมียนี่แหละ"
"กำนันเสือแกเป็นคนจริง บางทีแกอาจจะกำราบผู้หญิงอย่างลำยองอยู่ก็ได้ครับแม่"
สันต์บอก
กุฎิหลวงตาปิ่น เสือบอก
"มันก็ถามอยู่เหมือนกันว่าจะตีทะเบียนกะมันไหม แต่ผมว่าคงยังหรอก ดูๆกันไปก่อน ถ้ามันทำตัวดี ฝากผีฝากไข้ได้ ก็ค่อยว่ากันอีกที"
"คนอย่างนังลำยองมันเป็นคนดิบ พระธรรมคงขัดเกลามันอยาก ถ้าคนอย่างกำนันคอยควบคุมชีวิตมันให้อยู่ในลู่ในทาง ทางโลกย์ได้ ก็นับว่าได้บุญโขแล้วล่ะ"
วันเฉลิมในชุดนักเรียนเดินขึ้นกุฎิมา
"ไอ้วัน...เอ็งรู้จักกำนันเสือรึยัง ไหว้กำนันเขาซะ"
วันเฉลิมไหว้เสือ
"เจอกันที่บ้านลำยองมันแล้ว"
"ยังไงก็ฝากมันด้วยนะกำนัน ไอ้เด็กคนนี้ หัวใจมันทองคำ ยังไงก็ต้องช่วยกันส่งให้มันได้ไปไกล เท่าที่มันจะไปได้ ไม่ใช่จมปลักอยู่อย่างนี้"
เสือหันไปมองวันเฉลิม
เวลาเย็น ลำยองรับเงินมาจากเสือ
"ร้อยเดียว...มันจะพอกินอะไรล่ะพี่"
"ก็ใช้ให้มันประหยัดๆหน่อยสิวะ อะไรที่ไม่จำเป็นก็ไม่ต้องซื้อ"
"แหม...กับข้าวกับปลามันแพงยังกะอะไรดี เด็กๆมันก็กำลังกินกำลังนอน เปลืองยังกะอะไรดี สองสามวันพี่มาทียังงี้ ลำยองกับลูกมิอดตายเหรอ ทำไมพี่ไม่ให้ลำยองเป็นเงินเดือนเลยล่ะ เดือนละซักสองพัน"
"ข้าให้ได้เต็มที่เดือนละแปดร้อย"
"เมียทั้งคน ต่อรองยังกะผักปลา"
"เอ็งจะเอาไม่เอาละ"
ลำยองงอน
"ฉันเลือกได้ด้วยเหรอ"
"แปดร้อยยังไม่รวมรายได้เสริมอย่างอื่น"
"รายได้เสริมอะไร"
"เอาเหอะถึงเวลาเอ็งรู้เอง ตกลงจะเอาไม่เอา"
"เอาก็ได้"
"แต่ข้ามีข้อแม้"
"อะไรอีกล่ะ มากเรื่องจัง"
"เอ็งต้องเลิกทำไอ้ห้องเช่านี่ ไล่ไอ้พวกที่เช่าอยู่นี่ออกไปให้หมด"
"จะบ้าเหรอพี่เสือ"
"บ้านจะได้กลับมาเป็นบ้านซะทีโว้ย แล้วสำหรับเอ็ง..ต้องเลิกเหล้า เลิกเข้าบ่อน"
"ฉันทำไม่ได้หรอก"
"ข้าให้เป็นพันนึง"
"ตัดแขนตัดขากันซะเลยดีกว่ามั้ง"
"เอ็งคิดซะว่า จะได้กลับมาเป็นผู้เป็นคนอย่างคนอื่นเขาไม่ได้เหรอวะ"
"ฉันขอคิดดูก่อน"
"ไม่ต้องคิด เอาก็เอา ไม่เอาก็จบกัน"
เสือจะเดินออกไป
"เอาก็ได้"
"เอ็งรับปากข้าแล้วนะโว้ย"
ยายแลพูดขึ้นที่เพิงขายก๋วยเตี๋ยว
"เขาหวังดีกะมึง เมตตามึงขนาดนี้ แล้วมึงจะเอาอะไรนักหนาอีก อีลำยอง"
"เงินเดือนพันเดียว คนเช่าห้องก็ให้ไล่ออกไป แล้วมันจะพอกินอะไร"
"แค่มึงเลิกเหล้า เลิกเข้าบ่อนได้ ทำไมเงินทองมันจะไม่เหลือ กูว่ามึงทุรนทุรายอยู่เนี่ย เพราะมึงกลัวลงแดงตายใช่ไหมล่ะ"
"หวังดีจริง ทำไมไม่จดทะเบียนกะฉันล่ะ"
"ฉันเป็นกำนันเสือ ฉันก็ไม่จดให้โง่หรอก" ลำดวนว่า
"อีลำดวน"
"พี่จะอดเหล้างดบ่อนได้ซักกี่วันกัน ผีเหล้า ผีพนันมันสิงขนาดนี้ ขืนจดทะเบียนออกหน้าออกตาด้วย ก็ขายขี้หน้าชาวบ้านเขาเปล่าๆ" ลำดวนว่า
"พี่ลำยอง...พี่ไม่คิดบ้างเหรอว่า กำนันเสือเขาดูใจพี่อยู่ ถ้าพี่ทำตัวดีๆทำไมเขาจะไม่คิดฝากผีฝากไข้กับพี่" ลำยงบอก
"มึงได้เจอกำนันเสือเขาเนี่ย บุญของมึงขนาดไหน มึงไม่รู้เรอะ อีลำยอง" แลว่า
ลำยองเหมือนคิดใคร่ครวญอยู่เหมือนกัน
บ้านลำยองในเวลาเดียวกัน เสือนั่งบนเก้าอี้โยก ฟังวันเฉลิมอ่านพงศาวดาร “สามก๊ก ของเจ้าพระยาพระคลัง(หน) วันเฉลิมอ่านหนังสืออย่างคล่องแคล่วไม่มีติดขัด ฟังรื่นสบายหู...เสือมองวันเฉลิมเป็นระยะอย่างพึงพอใจ
ลำยองเดินกลับบ้าน
"จดทะเบียนกะกูเมื่อไหร่ กูจะโกยทุกอย่างมาเป็นของกูให้หมดเลยมึงคอยดู...เอาเหล้ามาขวดโว้ย"
ลำยองเดินชดเหล้าจนจะถึงหน้าบ้าน เหล้าที่ไหลลงคอไปแล้ว แทบจะทะลักพรวดออกมามองตาค้าง เมื่อเห็นรถเสือจอดอยู่หน้าบ้าน
"ไหนบอกว่า วันนี้ไม่มาไงวะ ไอ้บ้า"
ลำยองรีบเอาขวดเหล้าห่อกระดาษ เข้าซ่อนซุกไว้พงหญ้ามุมหนึ่ง รีบเด็ดใบฝรั่งมาใส่ปากเคี้ยวดับกลิ่น
เสือยื่นเงินแบงก์สิบให้วันเฉลิม
"เอ้า...ข้าให้รางวัล เอ็งเก่งมาก ไอ้วัน เอาไว้วันหลังมาอ่านให้ข้าฟังต่อ"
วันเฉลิมไหว้และรับเงินมา ลำยองเข้ามาเห็นจังหวะวันเฉลิมรับเงินพอดี
"พี่เสือมาตั้งแต่เมื่อไรจ๊ะ...ลำยองไม่คิดว่าพี่จะมาวันนี้"
"เอ็งไปไหนมาล่ะ"
"ลำยองไปช่วยแม่กับน้องขายของจ้ะ"
วันเฉลิมขยับลุกออกไป
"เอ็งไปซื้อกับข้าวมาทำกินไป"
"ทำให้เหนื่อยทำไมล่ะพี่ ไอ้ที่เขาทำๆขายก็มี อยากกินอะไรก็ซื้อเอาก็ได้ เรามีเงินซะอย่าง พี่เสืออยากกินอะไรล่ะจ๊ะ เป็ดพะโล้ไหม ลำยองไม่ได้กินมาตั้งนานแล้ว"
"ก็แล้วแต่เอ็ง"
"ไอ้วัน" ลำยองตะโกนเรียก
ลำยองตะโกนเรียกพร้อมเดินออก
เสือนิ่งแต่ก็คิดอะไรบางอย่าง อย่างน้อยก็ได้กลิ่นเหล้าผสมใบฝรั่ง
ลำยองเดินออกมาหลังบ้าน วันเฉลิมก่อไฟเตรียมหุงข้าว
"ไอ้วัน มึงออกไปซื้อเป็ดพะโล้มาตัวนึง บอกให้มันแถมไส้กับเลือดมาด้วย"
"ผมกำลังจะหุงข้าวครับ"
"เดินไปซื้อเป็ดก่อนมันจะเป็นอะไรวะกลับมาค่อยหุง"
"ครับ"
วันเฉลิมหยิบหม้ออวยจะเอาไปใส่เป็ด
"เอ้าเงิน"
วันเฉลิมรับเงินมา
"แล้วมึงห้ามอมเงินทอนนะมึง ถ้ากูรู้จะตีให้ตายเลย"
วันเฉลิมจะเดินออก
อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 3/2 พ.ย. 56
ละครทองเนื้อเก้า บทประพันธ์โดย : โบตั๋นละครทองเนื้อเก้า บทโทรทัศน์โดย : ยิ่งยศ ปัญญา
ละครทองเนื้อเก้า กำกับการแสดงโดย : พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
ละครทองเนื้อเก้า ผลิตโดย : บริษัท แอค-อาร์ต เจเนเรชั่น จำกัด
ละครทองเนื้อเก้า ควบคุมการผลิตโดย : ธัญญา โสภณ
ละครทองเนื้อเก้า ละครแนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครทองเนื้อเก้า ออกอากาศทุกวันจันทร์ - อังคาร เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา เดลินิวส์
