อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 8/2 พ.ย. 56
"เออ...จริงๆด้วย เอ็งไม่อยากให้แม่เจริญรึไงวะไอ้วัน" แลถาม"ก็แม่เอาแต่กินเหล้าเล่นไพ่ แล้วใครจะดูบ้านเลี้ยงน้องละครับ"
"เอาวะ ข้าจะกินเหล้าให้น้อยลงก็ได้ เอ็งคอยดู ข้าจะกินให้น้อยลงๆ จนอดได้ซักวัน ข้าสัญญา"
"นังลำยอง...เอ็งพูดต่อหน้าพระนะโว้ย"
"ก็ต่อหน้าพระน่ะสิแม่ ดี จะได้ขลังไงล่ะ ไอ้วัน แม่จะอยู่บ้าน จะพยายามหยุดเหล้า หยุดเล่นไพ่"
วันเฉลิมได้แต่ตาปริบๆ
"แน่นะโว้ย นังลำยอง เอ็งกลับคำไม่ได้นา พระลงโทษไปไม่รู้กี่ชาติเชียวละมึง"
ลำยองลังเลเหมือนกันแต่บอก
"เหอะน่า.. ฉันสัญญา"
"แม่"
"ดีละ พ่อคุณ ขอให้จำเริญๆ ทั้งแม่ทั้งลูก" ชดบอก
ลำยอง วันเฉลิมยกมือไหว้รับพร ชดมองสบตายายแลแว่บนึง ยายแลซาบชึ้งหลังจากลุ้นตัวโก่งน้ำตาคลอที่แผนสำเร็จ ปากได้แต่ขอบคุณหมอชดเงียบๆ
วันเฉลิมอุ้มจิตรา ตามลำยองและยายแลลงมา
"ฉันไม่มีเงินเลยนะแม่ จะบวชมันยังไง"
"เออน่า... เดียวกูจัดการเอง"
"ค่าหนังกลางแปลง ค่าวงคนตรี ค่ายี่เก ค่าโต๊ะจีนอีก จะไปเอาที่ไหนมาจ่าย"
"อีบ้า บวชเพื่อเรียนพระศาสนาโว้ย ไม่ใช่บวชเพื่ออวดใครว่ารวย"
"แม่ครับ..." วันเฉลิมอยากจะพูดต่อว่า เอาให้อดเหล้าได้จริงๆก่อนดีไหม
"มึงไม่ต้องมาทำอิดออดเลยนะ ไอ้วันพรุ่งนี้ยังไงมึงก็ต้องบวช แหม ความจริงบวชวันนี้เลยได้ก็ดีสินะแม่ ฉันจะได้เฮงๆๆเร็วๆ"
ชดไหว้พระหน้าโต๊ะหมู่บูชา
"ลูกขอขมาลาโทษ วันนี้ลูกจำใจต้องทำผิดศีลข้อมุสา ลูกรู้ว่ามันเป็นบาปแต่เพื่อช่วยเด็กคนหนึ่งให้พ้นขึ้นมาจากที่ต่ำ บาปครั้งนี้ลูกขอน้อมรับเอาไว้ด้วยตัวลูกเอง"
ชดกราบเบญจางคประดิษฐ์หน้าพระบนโต๊ะหมู่บูชา พระพักตร์เต็มไปด้วยความเมตตา
ที่เรือนแพ ปั้นถามแลอย่างไม่แน่ใจ
"จริงๆนะ นังแล เอ็งไม่ได้มาตอแหลให้ข้าฟังนะ"
"คนอย่างอีแลตอแหลเป็นมื้อเป็นคราวไปโว้ย ไม่ได้ตอแหลพร่ำเพื่อ มันเหนื่อยโว้ย
ยิ่งแก่ยิ่งเหนื่อย"
"พรุ่งนี้เลยใช่ไหม น้าแล" สันต์ว่า
"เออ ทีแรกนังลำยองมันใจร้อน จะให้บวชวันนี้เลยด้วยซ้ำ"
"มันไม่ได้สงสัยอะไรใช่ไหม" ปั้นถาม
"ยี่เกเก่าอย่างข้า ลุกขึ้นมาเล่นทั้งทีมันต้องตีบทให้แตกกระจุยสิวะ"
ปั้นจับมือยายแลอย่างจริงใจ
"ขอบใจเอ็งนะ ขอบใจมาก ความจริงเอ็งมันก็เป็นคนดีมีน้ำใจ"
ยายแลมองมือที่ถูกปั้นจับพยายามแกะออกทำสะบัดสะบิ้ง
"มาขอบอกขอบใจทำไม ไอ้วันมันก็หลานข้า ข้าทำเพื่อหลานข้าโว้ย ไม่ได้ทำเพื่อเอ็งซะหน่อย"
"ยังไงก็ได้บุญด้วยกันทั้งนั้นแหละ น้าแล" สันต์บอก
ยายแลค้อนปะลักปะเหลือกจนหันมาเจอเทวีที่ยิ้มเงียบอยู่
"เราควรจะรีบเตรียมอะไรต่ออะไรให้พร้อมนะคะสันต์ พรุ่งนี้จะฉุกละหุก"
บนกุฏิหลวงตาปิ่น
"ดีแล้ว... ดีจริงๆ คราวนี้ก็คงหมดห่วง หมดกังวลกันได้ซะที ถึงจะเอาดีทางโลกไม่ได้ ก็เอาดีทางธรรมไปก็แล้วกัน ยังไงก็ช่วยเพื่อนมนุษย์ได้เหมือนกัน"
"จะบวชพรุ่งนี้เลยนะครับหลวงลุง ไม่เร็วไปใช่ไหมครับ" สันต์ถาม
"ไม่มีฤกษ์อะไรดีเท่าฤกษ์สะดวก ขอจิตใจพร้อมที่จะบวชอย่างเดียว"
"ครับ"
"เอ็งไปกราบนิมนต์ท่านสมภารท่านชะ ให้ท่านมาเป็นพระอุปปัชฌาย์มาให้"
"ครับหลวงลุง"
"นี่ดีใจกันทั้งบ้าน เลยละสิ"
"ครับ...ผมหมดห่วงเรื่องเจ้าวันแล้ว ผมคงนอนหลับได้เต็มตาเสียทีครับ หลวงลุง"
ปั้นเอามือลูบรูปถ่ายสินในกรอบ
"พรุ่งนี้ไอ้วันมันจะบวชแล้วนะตาสิน สมใจแกแล้วละสิ"
เทวียิ้มสบายใจอยู่มุมหนึ่ง ก่อนจะหันไปเห็นยายแลเดินเข้ามาอีกครั้ง
"แม่คะ...ยัยแลแกมา"
"มันมาทำไมของมันอีก สงสัยจะมาขอเงินค่าเหนื่อย"
ปั้นเดินออกมารับหน้ายายแล
"อะไรนังแล"
"เอ็งบอกข้าได้รึยังว่า ได้คนเจ้าความคิดให้ข้าเล่นละครตบตานังลำยองมันน่ะ ใคร"
"เอาเหอะน่า ไม่ต้องมาสนใจหรอก"
"เอ็งบอกว่า แผนสำเร็จแล้วเอ็งจะบอกข้านะโว้ย"
"แต่ตอนนี้มันยังไม่ได้สำเร็จ รอให้ไอ้วันมันได้ห่มผ้าเหลือง เป็นเณรจริงๆซะก่อนเหอะ"
"มึงจะอมพะนำไว้ทำไมวะอีปั้น บอกมาเหอะ ใครวะ หรือว่า"
แลมองไปเห็นรูปสินบนฝาผนัง
"หรือว่า ผีตาสินมันมาบอก"
"จะบ้าเรอะ ผีสางมีที่ไหน"
"งั้นก็ความคิดไอ้สันต์...แต่ก็ไม่น่าใช่ มันมะลื่อทื่อยังกะอะไรดี"
"เอ็งจะเดาไปทำไมวะ"
แลเห็นเทวีเดินไปมาไกลๆ ก็ถึงบางอ้อ... อ้าปากค้าง ตาโต
"นังปั้น...ข้ารู้แล้ว"
ปั้นมองตามสายตายายแล, เห็นเทวีหันกลับมา
"รู้แล้วก็หุบปากเอาไว้ให้ดี"
"กูนึกไม่ถึงเล๊ย แม่เลี้ยงไอ้วันมันนี่เจ้าเล่ห์เพทุบายนัก มันร้ายกาจใช่เล่น"
"เขาไม่ได้ร้ายโว้ย เขารักไอ้วันมันเหมือนกะลูก ที่ต้องทำยังงี้ เพราะหวังดีกะไอ้วันมันต่างหาก"
"เราคงแก่ๆ กันแล้วนะ ยัยปั้น เราถึงนึกแผนดีๆยังงี้ไม่ออก"
ปั้นยิ้ม ขำความคิดยายแล
บ้านลำยอง เวลากลางคืน อ้อย,เหน่ง,จิตรา นอนหลับเรียงกันเป็นตับในมุ้ง วันเฉลิมนั่งมองน้องๆด้วยความรู้สึกกังวล กันขอบมุ้งเข้าใต้ที่นอนกันยุงเข้า แล้วขยับออก
วันเฉลิมเข้ามาหาแม่ ลำยองกำลังยกเหล้าขึ้นกรอกปากพอดี
"แม่ครับ"
ลำยองสำลักเหล้าพรวด
"กูแค่จิบๆ แก้คอแห้งเท่านั้นแหละ"
"แม่รับปากต่อหน้าพระเอาไว้แล้วนะครับ วันไม่อยากให้แม่ผิดคำสัญญา"
"มึงยังไม่ทันบวชซะหน่อย รอให้ผ่านพรุ่งนี้ มึงนุ่งผ้าเหลืองซะก่อนสิวะ ถึงจะเริ่มสัญญา"
"น้องอ้อยปีนโต๊ะได้แล้ว แม่ต้องคอยระวังนะครับ น้องเหน่งกินจุแม่ต้องป้อนข้าวเยอะๆหน่อย ส่วนน้องจิตรา น้องไม่ค่อยชอบให้ตะคอกเสียงดัง"
"มึงมาบอกกูทำไม อีกหน่อยนังลำดวนมันก็คงมาช่วยเลี้ยง"
"น้าลำดวนเขาก็ต้องทำงานเขานี่ครับแม่"
"กูเป็นพี่มัน กูสั่งอะไรมันก็ทำทั้งนั้นแหละ มึงจะยึกยักอะไรเนี่ย ไอ้วัน อย่าบอกนะว่า มึงจะเปลี่ยนใจไม่บวช ไม่ได้นะโว้ย มึงไม่อยากเห็นแม่มึงเฮงๆๆรึไง ไปๆๆไปนอน พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า"
วันเฉลิมมองลำยองเดินออกไป
เช้าวันใหม่ ที่ต้นไม้ใหย๋ ข้างโบสถ์ ทุกคนพร้อมหน้าพร้อมตากันแล้ว ยกเว้นลำยองที่ยังไม่โผล่มา วันเฉลิมนั่งเก้าอี้เตรียมขลิบผมโกนผม
"แม่เอ็งล่ะ ป่านนี้ยังไม่มา" หลวงตาปิ่นถาม
"ตอนผมออกมา แม่ยังไม่ตื่นเลยครับ"
"เวร... แล้วทำไมเอ็งไม่ปลุกมัน" แลว่า
"ผมปลุกแล้วครับ แต่แม่ไม่ยอมตื่น"
"เอายังไงดีล่ะหลวงลุง" ลำยงถาม
ภายในบ้าน ลำยองยังหลับขี้เซาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น
"พี่ลำยอง พี่ลำยอง"
ลำดวนเขย่าตัวก็แล้ว ดึงผ้าออกจากตัวก็แล้ว ลำยองเตะถีบ ปัดป้องอุตลุด ลำดวนต้องฉุดดึงให้ลุกขึ้นนั่ง
"กูจะนอน ยุ่งกะกูจริงโว้ย"
"ทุกคนเขารออยู่ ไม่รู้รึไง"
"รอทำไม"
"ไอ้วันมันบวชวันนี้จำไม่ได้รึไง"
"ก็บวชไปสิวะ เกี่ยวอะไรกะกู"
"ไม่เอาใช่ไหมบุญน่ะ โชคลาภน่ะไม่อยากได้ใช่ไหม"
ลำยองลืมตาตื่นขึ้นได้ทันที
ทุกคนนั่งคอยลำยองอย่างอดทนไม่ปริปากบ่น เพราะต้องการให้การบวชผ่านพ้นไปอย่างราบรื่นที่สุด
"แม่มาแล้วครับ"
ทุกคนหันไปมอง ลำดวนรีบจ้ำนำมาก่อน ลำยออุ้ยอ้ายเพราะท้อง เดินตามมาหน้าหงิก
"สมภารท่านคอยอยู่ในโบสถ์ตั้งนานแล้ว นังลำยอง" หลวงตาปิ่นบอก
"แล้วใครจ้างให้คอยล่ะ"
ทุกคนอ้าปากค้าง
"ท่านเป็นอุปัชฌาย์ให้ ลูกเอ็งยังไม่ได้โกนหัวเสียที แล้วท่านจะทำพิธีให้ได้ยังไง"
"ก็โกนเข้าสิ หลวงลุง"
"แม่ครับ"
"อีลำยอง มึงเป็นแม่ เขาอุตส่าห์ให้เกียรติมึงได้ขลิบผมลูกชายก่อนใคร ไม่งั้นเขาไม่ เสียเวลารอมึงหรอก"
"ใครจะไปรู้ล่ะ...เอ้า...มา ๆ ๆ จะได้เสร็จ ๆ ซักที"
ลำยองปราดเข้ามา จนหลวงตาปิ่นแทบหลบไม่ทัน
ชุดส่งกรรไกรตัดผมให้ลำยอง
"เอ้า...ไอ้วัน ตั้งอกตั้งใจ บุญกุศลครั้งนี้ขอให้ตกแต่พ่อแม่บุพการีทุกคนนะ"
ลำยองขลิบผมบนกระหม่อมวันเฉลิม โยนผมลงไปบนใบบัวในมือวันเฉลิม แล้วตะโกนลั่น
"เฮง ๆ ๆ รวย ๆ ๆ โว้ย"
ทุกคนอึ้ง อีนี่ผิดที่ผิดทาง ผิดเวล่ำเวลาได้ทุกครั้ง ชุดรับกรรไกรคืนมาแล้ว ส่งให้สันต์
"ผมนี่ของข้านะ ข้าจะเอาไปบูชา ใครมาแย่งจะด่าให้เข็ดเลย"
ลำยองสะบัดหน้าเดินออกไปมุมหนึ่ง สันต์ขลิบผมให้วันเฉลิมอย่างสงบ
ในอุโบสถ์ วันเฉลิมกล่าวคำขอบวชเณรอย่างฉะฉาน
พระอุปัชฌาย์มอบยูนิฟอร์มเณรให้วันเฉลิม ลำยองหาวนอนเสียงดังอย่างไม่เกรงใจใคร
"ไส้พุงมึงเน่าหมดแหง ๆ อีลำยองเหม็นฉิบเป๋งเลย" แลว่า
"อย่ามาทำกระแดะเป็นผู้ดีตัวหอมหน่อยเลยแม่ หมั่นไส้เปล่า ๆ"
ลำยองพูดเสียงดังแขวะไปทางเทวี ทุกคนไม่มีใครสนใจ
"เมื่อไหร่จะเสร็จซักทีโว้ยจะได้กลับไปนอน"
เณรวันเฉลิมเดินออกมาจากโบสถ์ หลวงตาปิ่นเดินตาม ลำยองถึงกับชะงัก เมื่อเห็นลูก เพราะราศีจับเต็มที่ เณรวันเฉลิมเดินลงมาหาย่ากับสันต์และเทวี ปั้นยิ้มปลื้มใจจนน้ำตาไหล ปั้นพูดอะไรไม่ออกทั้งที่มีสิ่งอยากพูดมากมาย
"ดีแล้วนะเณร ดีแล้ว สาธุ"
เทวียิ้มปลื้มใจ ไหว้เณร
"หมดห่วงหมดกังวลซะทีนะเณร ถึงไม่ได้เรียนทางโลก เณรก็มุ่งหน้าทางธรรมนะ ไปให้ไกลที่สุดเท่าที่เณรจะไปได้นะลูก"
เณรวันเฉลิมสบตาสันต์เต็มตาแล้วเดินออกมา
ลำดวน, ลำยง, ชุด, ยายแล ยิ้มปลื้มใจ เณรเดินตรงเข้าหาโยมแม่ ลำยองยกมือขึ้นประนมแต้
อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 8/2 พ.ย. 56
ละครทองเนื้อเก้า บทประพันธ์โดย : โบตั๋นละครทองเนื้อเก้า บทโทรทัศน์โดย : ยิ่งยศ ปัญญา
ละครทองเนื้อเก้า กำกับการแสดงโดย : พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
ละครทองเนื้อเก้า ผลิตโดย : บริษัท แอค-อาร์ต เจเนเรชั่น จำกัด
ละครทองเนื้อเก้า ควบคุมการผลิตโดย : ธัญญา โสภณ
ละครทองเนื้อเก้า ละครแนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครทองเนื้อเก้า ออกอากาศทุกวันจันทร์ - อังคาร เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา เดลินิวส์
