อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 7/3 พ.ย. 56
ยายแลยังพูดไม่จบ ลำดวนรำคาญบอก"โอ้ย...มันจะอะไรนักหนา แม่ ไอ้ที่แล้วมาก็ให้มันแล้วไปไม่ได้รึไง มีอะไรก็คุยกันดี ๆ เหอะ ป้าปั้นแกอุตส่าห์มา"
ลำดวนดึงลากแม่ที่ดิ้นขัดขืนเอามาเผชิญหน้า
"กูไม่คุย...กูไม่คุย"
ปั้นลุกมาเผชิญหน้าแล
"เรื่องไอ้วัน เอ็งไม่อยากคุยรึไง นังแล"
แลชะงักกึกเผชิญหน้าปั้นอย่างเต็มตา
ลำยองรีบซดเหล้าในจอก แล้วเลียเหล้าที่หกอย่างเสียดายจับจิต คนขายของมองอย่าเอนจอนาถใจ ทุเรศจัง
"มองอะไร"
คนขายเก็บจอกเหล้าคืนไป
"เอามาขวดนึงเลยละกัน"
เพิงก๋วยเตี๋ยว แลบอก
"เออ...ข้าจะลองดูแล้วกัน แต่ไม่รับปากนะโว้ยว่าจะสำเร็จ"
"มันต้องสำเร็จ นังแล...นี่เป็นโอกาสเดียวที่เอ็งกับข้าจะช่วยไอ้วันมันได้ ไม่งั้นไอ้วันมันก็ไม่ต่างไปจากตกนรกทั้งเป็นหรอกโว้ย"
ปั้นจะเดินออกมา
"เดี๋ยวนังปั้น..เอ็งบอกมาซิไอ้เรื่องเนี้ย ใครมันเป็นคนออกความคิด อย่าบอกนะว่าผีตาสินมันมาเข้าฝันเอ็ง"
"เอ็งว่าความมันดีเข้าท่าใช่ไหมล่ะ"
"เข้าท่าสิวะ คนฉลาดๆอย่างข้า ยังคิดไม่ถึงเลย"
"เอาเหอะ เอาไว้ให้สำเร็จซะก่อน แล้วข้าจะบอกเอ็ง"
ปั้นเดินออกไปทางหนึ่ง
ลำยองเดินออกมาจากทางหนึ่ง ก้มๆเงยๆเก็บขวดเหล้าในกระเป๋า เห็นด้านหลังของปั้นเดินไกลๆ อออกไปจากเพิงก๋วยเตี๋ยว
"อีปั้น"
ลำยองรีบเข้ามาที่เพิง
"แม่...อีปั้นมันมาทำไม"
ยายแล, ลำยง, ลำดวน หน้าตื่น...ความแตกแน่แล้ว
"ไหน อีปั้น ไหน"
"ก็กี้ฉันเห็นมันเดินออกไป อีปั้นแน่ๆ ฉันเห็นกับตา"
"ตาฝาดแล้วมึงน่ะ ขืนอีปั้นมันกล้ามาเหยียบถึงถิ่นกู ได้แหลกกันไปข้างนึงแน่"
"ไม่ตาฝาดก็เมาแต่หัววันแล้วละ กลิ่นเหล้าหึ่งเลย" ลำดวนบอก
"กูให้เงินไปเฉ่งค่าข้าวสารมึงเอาไปซื้อเหล้าเรอะ"
ยายแลเล่นบทโวยวายใส่ลำยองเพื่อหันเหประเด็นทันที
ควันจากการเผาศพลอยออกมาจากปล่องเมรุ วันเฉลิมยืนอยู่มุมหนึ่ง สันต์เดินเข้ามาหา
"วัน พรุ่งนี้ไปสอบ ตั้งใจทำให้เต็มที่นะลูก ถ้าสอบเข้าโรงเรียนวัดปากน้ำได้ พ่อจะดีใจที่สุด"
วันเฉลิมน้ำเสียงไม่เต็มปาก
"ครับ"
"ถึงไม่ได้บวชให้ปู่ก็ไม่เป็นไร ปู่คงดีใจเหมือนกัน ถ้าวันตั้งใจเรียนต่อให้ได้สูงที่สุดเท่าที่จะไปได้"
เสือยืนสงบมองเมรุอยู่มุมหนึ่ง ยายแลเดินเข้ามาหา
"กำนัน ฉันมีเรื่องอยากจะปรึกษา"
"เรื่องลูกสาวเอ็ง ข้าไม่ฟังแล้วโว้ย นังแล จบกันไปแล้ว ข้าอโหสิกรรมให้ไปแล้ว"
"กำนันอุตส่าห์คืนบ้านให้มัน บุญคุณกำนันครั้งนี้ชาตินี้ชาติหน้า ก็ใช้ไม่หมด"
"ไม่ต้องมาสรรเสริญเยินยอข้า ข้าไม่ได้ทำบุญทำทานให้ลูกสาวเอ็ง ข้าเห็นแก่หลานเอ็งคนเดียว"
"ฉันรู้...แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว กำนันสงเคราะห์มันให้ถึงฝั่งอีกหน่อยได้ไหม"
"เอ็งพูดอะไรของเอ็งวะ นังแล"
วันเฉลิมกลับเข้าบ้านมา ภายในบ้านมืดสนิท เพราะลำยองออกไปตั้งแต่กลางวันแล้ว
"แม่ครับ...แม่"
วันเฉลิมเปิดไฟแล้วได้ยินเสียงน้อง ๆ ร้องไห้กันกระจองอแง วันเฉลิมรีบวิ่งไปที่ห้อง สายยูถูกคล้องไว้ด้วยตะปูงอ วันเฉลิมรีบปลดตะปู เปิดประตูเข้าไป น้อง ๆ ถูกขังเอาไว้รวมกันในห้อง ทั้งมืด ทั้งหิว ทั้งกลัว เด็ก ๆ กำลังจะฉีกเนื้อกันกินเป็นอาหารค่ำกันอยู่รอมร่อ
"น้องอ้อย น้องเหน่ง พี่วันมาแล้วครับ อย่าร้องน่ะ โอ๋ ๆ จิตรา ไม่ต้องกลัว หิวข้าวใช่ไหม เดี๋ยวเราไปหุงข้าวกินกันนะ"
วันเฉลิมอุ้มน้องขึ้นมาปลอบเป็นคน ๆ ไป สร้างรู้สึกทิ้งน้องไปไม่ได้ให้วันเฉลิมหนักหน่วงขึ้น
ยายแลโวยวาย
"มันขังไอ้สามตัวนี้ไว้ แล้วตัวมันไปไหน"
"ผมไม่รู้ครับ แม่คงออกไปนานแล้ว"
วันเฉลิมป้อนข้าวน้องคนละคำ
"เวรแท้ ๆ เกิดฝืนไฟไหม้ขึ้นมาจะทำยังไง เกิดอีอ้อยมันซนเอานิ้วแหย่เข้าไปในรูไฟ จะเป็นยังไง แม่เอ็งนี่มันไม่มีหัวคิด"
"ผมผิดเองครับยาย ถ้าผมไม่ไปเผาศพปู่ ก็คงมีคนอยู่กับน้อง ๆ"
"เอ็งไม่ต้องมาออกรับแทนมัน ผีเหล้าผีพนันคงเข้าสิงมันจนไม่เหลือความเป็นคนแล้ว"
"ยายอย่าว่าแม่เลยครับ"
"ทำไมข้าจะว่ามันไม่ได้ สารพัดความเลวความชั่วอยู่ในตัวแม่เอ็งขนาดนี้ ไอ้วัน"
วันเฉลิมน้ำตาร่วงเผาะ
ในบ่อน ใกล้บ้าน ยายแลเข้ามากลางบ่อน ผู้คนคึกคักเงินสะพัด
"เฮ้ย...นังลำยองมันมานี่รึเปล่า" แลถาม
"มา...มันมาเล่นอยู่พักนึง หมดตูดแล้วมันก็ไป"
ยายแลเซ็ง หันกลับมาจะกลับออกไป วันเฉลิมตามเข้ามาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
"ข้าบอกให้รออยู่ข้างนอก เอ็งตามเข้ามาทำไม ไอ้วัน"
"ยายไม่เจอแม่เหรอครับ"
"มันออกไปแล้ว...ไป ๆ ๆ เป็นเด็กเป็นเล็ก เอ็งอย่าเห็นมันเป็นดี ไอ้เรื่องอุบาทว์พรรค์นี้"
ยายแลลุนหลังต้อนวันเฉลิมให้รีบอออกไป
ยายแลเดินมากับวันเฉลิม
"เอ็งกลับบ้านไปเหอะ ไม่ต้องไปสนใจมันแล้ว ช่างหัวมัน จะไปเมาหัวราน้ำที่ไหน ก็ปล่อยมัน"
"แต่วันก่อนแม่บ่นว่าปวดไปทั้งตัวเลยนะครับยาย"
"ไม่ปวดได้ยังไง ก็มันอยากเหล้า ไป เอ็งกลับไปเหอะไม่ต้องไปห่วงมันหรอก พรุ่งนี้เอ็งไปสอบแต่เช้านะ"
ยายแลเดินแยกออกไป วันเฉลิมละล้าละลังแต่ตัดใจจะเดินกลับบ้าน แล้วชะงัก
ข้างถนนวันเฉลิมเห็นร้องเท้าลำยองตกอยู่ข้างหนึ่ง เก็บรองเท้าขึ้นมาดูให้แน่ใจ แล้วมองหา..จนเห็น
"ยาย ยาย"
ยายแลรีบกลับมา วันเฉลิมรีบลุยเข้าไปในพงหญ้าเพราะเห็นขาลำยองโผล่ออกมา
"แม่ แม่"
สภาพลำยองเหมือนถูกฆ่าหมกป่า แต่ปรากฏว่านางกอดขวดเหล้าเปล่าแน่นไว้กับอก
วันเฉลิม, ยายแลช่วยกันดึงแขนคนละข้าง ลากลำยองเข้ามาในบ้านจนหมดเรี่ยวแรง
"ทำไมมันถึงได้ทุเรศทุรังยังงี้โว้ย"
"แม่ครับ แม่"
"ช่างหัวมันเหอะไอ้วัน มันไม่รักตัวเองไม่ดูแลตัวเองแล้วเราจะไปสนใจมัน ทำไม ปล่อยมันอยู่นี่แหละ เอ็งไปเข้านอนซะ ดึกแล้ว พรุ่งนี้จะตื่นไม่ทัน"
วันเฉลิมวิ่งออกไปหลังบ้าน ยายแลพักเหนื่อย ได้แต่นั่งมองสภาพลำยองอย่างอเนจอนาถใจ วันเฉลิมกลับมาพร้อมผ้าชุบน้ำและเช็ดเนื้อตัวให้แม่ ยายแลถอนใจและตัดสินใจแน่วแน่ที่จะทำตามแผนโดยเร็วที่สุด
วันเฉลิมเช็ดตัวให้ลำยองอย่างตั้งอกตั้งใจ
เช้าตรู่ บนเมรุวัด กองกระดูกที่ยังเหลือจากการเผาในถาดรองเผาศพ ถูกรวบรวมเป็นกองเหลือนิดเดียว ดอกไม้และน้ำอบถูกพรมลง เสียงพระสวดดัง
ปั้น, สันต์, เทวี ช่วยกันเก็บกระดูก
"หมดห่วงเถอะตาสิน ไม่มีอะไรให้ต้องห่วงแล้ว"
วันเฉลิมแต่งชุดนักเรียนจะไปสอบ รีบลงมาจากข้างบน ลำยองยังนอนแบะอยู่ที่เดิม
"แม่ครับ วันต้องไปสอบแล้วนะครับ น้อง ๆ อยู่ในห้องข้างบน วันหุงข้าวไม่ทัน แม่หาข้าวให้น้อง ๆ กินด้วยนะครับ"
วันเฉลิมรีบมาหยิบรองเท้าผ้าใบขาด ๆ จะสวม
ลำยองครางอวด
"ไอ้วัน"
"ครับแม่"
"กูปวดหัว"
"แม่นอนพักก่อนนะครับ วันสอบแค่สองวิชา วันจะรีบกลับมา"
วันเฉลิมผละออกไปแล้ว
อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 7/3 พ.ย. 56
ละครทองเนื้อเก้า บทประพันธ์โดย : โบตั๋นละครทองเนื้อเก้า บทโทรทัศน์โดย : ยิ่งยศ ปัญญา
ละครทองเนื้อเก้า กำกับการแสดงโดย : พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
ละครทองเนื้อเก้า ผลิตโดย : บริษัท แอค-อาร์ต เจเนเรชั่น จำกัด
ละครทองเนื้อเก้า ควบคุมการผลิตโดย : ธัญญา โสภณ
ละครทองเนื้อเก้า ละครแนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครทองเนื้อเก้า ออกอากาศทุกวันจันทร์ - อังคาร เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา เดลินิวส์
