อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 8 พ.ย. 56
"แม่นอนพักก่อนนะครับ วันสอบแค่สองวิชา วันจะรีบกลับมา"วันเฉลิมผละออกไปแล้ว
"ปวดจนจะระเบิดอยู่แล้ว กูจะตายอยู่แล้ว มีแต่คนใจดำ"
วันเฉลิมชะงัก หันกลับมามองแม่ที่ครวญคราง
สันต์อุ้มห่อกระดูกสิน, เทวีหิ้วตะกร้าให้ปั้นมาถึงกลางซอย สันต์ชะงักเพราะเห็น วันเฉลิมกึ่งเดินกึ่งวิ่งรีบเร่งมาแต่ไกล
"วัน...ไปไหนลูก พ่อนึกว่าวันไปถึงโรงเรียนแล้วนะ"
"แล้วจะไม่ไปสอบรึไง"
"เรื่องเรียนต่อของผมไม่สำคัญเท่าเรื่องของแม่หรอกครับ"
ปั้น, เทวีพูดไม่ออก
ยายแลหิ้วถุงกระดาษใส่ไก่ย่าง ข้าวต้มมัดเข้ามา ลำยองนั่งโทรม หน้าป่วยอยู่กลางกองที่นอน-ผ้าห่ม อ้อย, เหน่ง, จิตรา ยั้วเยี้ยอยู่ไม่ไกล
"ไงล่ะมึง รู้งี้ กูกะไอ้วันไม่ลากมึงกลับมาจากพงหญ้าซะก็ดี"
"แล้วลากมาทำไมล่ะ"
"มึงรู้ไหมว่า ไอ้วันมันไม่ยอมไปสอบเรียนต่อก็เพราะมึง"
"ไม่ได้เรียนต่อแล้วมันจะตายเหรอ ยังไงมันก็ต้องไปทำงานโรงงานหาเงินมาเลี้ยงแม่ เลี้ยงน้องมัน"
"เจริญละ คิดอย่างมึงเนี่ย เอ้าเฮ้ย พวกเอ็ง มาเอาข้าวต้มมัดไปกิน"
ยายแลหยิบข้าวต้มมัดออกมา ปอกเปลือกใบตองออก แจกจ่ายหลานทุกคน
"ไก่ย่างนี่เดี๋ยวเอาไว้กินกับข้าว"
"ไปรวยอะไรมา ซื้อไก่ย่างมาฝากเนี่ย"
ยายแลเร้าตามสนใจ อมพะนำเอาไว้ก่อน
"รวยอะไรก็ช่างข้าเหอะ"
"ถูกหวยเหรอ...ได้เลขเด็ดทำไมไม่บอกกันมั่ง"
"เออ...ถูกนิดๆ หน่อย ๆ เท่านั้นแหละ"
ยายแลพูดพลางตะโกนเรียกหลานชาย
"ไอ้วัน...ไอ้วัน ทำอะไรอยู่วะ มากินข้าวต้มมัดก่อนโว้ย"
ลำยองสนใจเรื่องแลถูกหวย
ภายในครัว วันเฉลิมคนหม้อข้าวที่กำลังเดือด
"ไอ้วัน...ไอ้วัน"
"ครับยาย"
วันเฉลิมปิดฝาหม้อ ยกหม้อข้าวลงจากเตา แล้วยกกาน้ำขึ้นตั้งไฟแทน
อ้อย, เหน่ง จิกหัวกบาลกันแย่งข้าวต้มมัดกระจองอแง วันเฉลิมเข้ามาจากหลังบ้าน
"ข้าวต้มมัด เอ็งกินซะ"
"ยายให้น้องเถอะครับ"
"มันกินกันแล้ว...เนี่ย ของเอ็ง ตัวเองเอาให้รอดก่อนไอ้วัน"
วันเฉลิมจำใจรับข้าวต้มมัดมาค่อยๆแกะใบตองออก
"แม่ยังไม่บอกฉันเลย ได้เลขเด็ดที่ไหนมา"
"เขาไม่ให้บอก"
วันเฉลิมกินข้าวต้มมัด
"ใจคอจะรวยคนเดียวรึไง"
ยายแลทำเป็นกวาดสายตาไปมองวันเฉลิม แล้วตะลึงตาค้าง
"ขนาดซื้อไก่ย่างมาฝากได้นี่ ต้องถูกเป็นร้อยเป็นพันน่ะ"
"เฮ้ย..."
ลำยองชะงักตกใจ วันเฉลิมก็ตกใจ ข้าวต้มมัดคาปากคำโต
"อะไรแม่"
"อีลำยอง...มึงดูอะไรบนหัวไอ้วันมันสิ"
"อะไร...ไม่เห็นมีอะไรเลย"
วันเฉลิมงง แหงนมองขึ้นไปบนหัวตัวเอง
ยายแลทำขยี้ตา
"มึงดูดีๆสิอีโง่ มึงไม่เห็นได้ยังไง"
ลำยองรีบคลานมาอยู่ข้างๆแม่
"แม่เห็นอะไร"
"กูไม่รู้...แต่เป็นเงาๆ ทองๆสุกอร่ามไปหมดเลย มึงดูสิ มึงดู"
วันเฉลิมยิ่งงง
"ทำไมฉันไม่เห็นเลย"
ยายแลยกมือขึ้นไหว้ท่วมหัว
"กูขนลุกไปหมดแล้ว พระพุทธรูป อีลำยอง พระพุทธรูปประทับบนดอกบัว สีทองสุกปลั่งไปหมดเลย.. ไอ้วันเอ๊ยไอ้วัน"
ยายแลก้มลงกราบวันเฉลิมสามที อย่างกราบพระ
วันเฉลิมตกใจ
"ยาย อย่า"
"อีลำยอง อีบ้า มึงยังนั่งเฉยอยู่อีก พระผ่านมาโปรดถึงนี่แล้วนะมึง"
ลำยองได้สติยกมือขึ้นไหว้ แล้วกราบวันเฉลิมทันที
"แม่ อย่าครับ"
วันเฉลิมกระถดถอยหนี เพราะลำยองเข้ามากราบจนเกือบจะถึงตัว
อ้อย, เหน่ง, จิตรา กินไก่ยางอย่างเอร็ดอร่อย ตายยอดตายอยาก เลอะเทอะกันทั้งสองมือ เปื้อนขึ้นไปถึงหน้า วันเฉลิมจัดสรรปั่นส่วนไก่ย่างให้น้อง ๆ กันไม่ให้เกิดสงครามขึ้น
"เจ้าประคุณเอ๋ย..มิน่าล่ะ หมอชดแกถึงว่า ข้ามีลูกหลานมีบุญวาสนา คนจะกราบไหว้ทั่วบ้านทั่วเมือง มันเป็นยังงี้นี่เอง"
"ยังงี้น่ะ มันยังไงแม่"
"ก็ไอ้วันน่ะมันต้องเป็นพระมาเกิดแหงๆ มันถึงได้เป็นเด็กดีมีกตัญญู มีน้ำใจผิดคนอื่นเขายังงี้ มันยอมเสียสละทุกอย่าง แม้แต่ความสุขสบาย แม้แต่อนาคตของมันเอง เพื่อแม่เพื่อน้อง โอ๊ย พูดแล้วขนลุก"
วันเฉลิมรู้สึกแปลกใจและอึดอัด
"ฉันว่าแม่ตาฝาด"
"ไม่ฝาดโว้ย กูเห็นกะตา หมอชดนี่แกดูแม่นจริงๆ แม่นอะไรยังงี้"
"ใครแม่ หมอชด หมอดูเหรอ ให้หวยให้เลขด้วยรึเปล่า"
"อีบ้า หมอชดแกเป็นหมอยาไทยโว้ย ยากวาดคอเด็กของแกน่ะ เลื่องชื่อยังกะอะไรดี"
"โธ่เอ๊ย หมอเดา"
"ปากดีไปนะมึง อีลำยอง หมอชดแกเป็นคนถือศีลเคร่งครัดนะโว้ย แกมีวิชาแต่ไม่เคยอวดใคร ปกติแกไม่รับดูหมอให้ใครหรอก แต่เผอิญวันนั้นข้าไปขอเจียดยามาให้พ่อเอ็ง แกนึกยังไงก็ไม่รู้ ดูดวงให้ข้าขึ้นมา"
"แม่พาฉันไปมั่งสิ เผื่อจะได้เลขเด็ดมาแทงใต้ดินกัน"
"โอ้ย.. แกไม่ดูให้ใครง่ายๆ หรอกโว้ย"
"งั้นก็เอานังจิตรามันไปกวาดคอ แล้วฉันจะปะเหลาะให้แกดูดวงให้เอง ไอ้วัน เอ็งอุ้มนังจิตราไปกะข้า"
"มึงจะไปเดี๋ยวนี้เลยเรอะ"
"ก็จะรออะไรล่ะแม่ โรควาสนามันคอยใครที่ไหนกัน"
บ้านหมอชด ภาชนะผสมยากวาดคออยู่ในมือหมดชด หมอชดใช้นิ้วชี้ผสมยาไปมาในภาชนะ จนนิ้วเปื้อนดำๆเขียวๆ จิตราในตักยายแล
"เอ้า อ้าปากดูหน่อยซิ คนเก่ง"
ระหว่างกวาดยาใส่คอ จิตราแหกปากร้อง
"แหม...คองี้สากจริงๆเลย เป็นเม็ดเต็มไปหมด ต้องเอามากวาดซ้ำอีกนะ แม่แล ให้แม่เขาพามาก็ได้ กวาดเสียสักสามหนก็หาย ทีนี้จะได้แข็งแรง ไม่เจ็บไม่ไข้"
ลำยองรอจังหวะจะให้ชดดูดวง
"จ้ะ คราวหน้าเอ็งพามันมาเองนะนังลำยอง"
วันเฉลิมชะเง้อมองเข้าไปในห้องด้านใน
"คราวนี้เลยไม่ได้เหรอ"
"ก็หมอแกบอกต้องกวาดสามหนมึงไม่ได้ยินรึไง"
วันเฉลิมเห็นในห้องนั้นตั้งโต๊ะหมู่บูชาชุดใหญ่ มีพระพุทธรูปปางต่างๆตั้งไว้มากมาย
วันเฉลิมมองอย่างสนใจจริงๆ
"ไอ้หนู...มองอะไร หือ"
ชดถามพลางเช็ดมือกับผ้าขาวม้า
"พระพุทธรูปน่ะครับ..งามๆทั้งนั้นเลย"
วันเฉลิมยกมือไหว้พระ
"สนใจก็เข้าไปดูสิ ไม่ห้ามไม่หวงหรอกมาสิ"
ชดลุกขึ้นเดินนำ วันเฉลิมตาม ลำยองทะลึ่งลุกพรวด
"ในนั้นต้องมีอะไรเด็ดๆแน่เลยแม่ แกคงจะบอกใบ้ให้แล้วละ"
ลำยองรีบตามเข้าไปทันที ยายแลเงอะงะเพราะต้องอุ้มจิตรา
วันเฉลิมคลานเข่าเข้ามาชมพระพุทธรูปบนโต๊ะหมู่บูชา
"องค์นี้พระปางอะไรรู้ไหม" ชดถาม
"ปางห้ามญาติครับ"
"รู้ไหมว่า ทำไมพระพุทธองค์ต้องห้ามญาติห้ามเรื่องอะไร"
"ท่านห้ามพระญาติสองตระกูลที่แย่งน้ำทำนากัน ทะเลาะวิวาทฆ่าฟันกันครับ เป็นการระงับสงครามระหว่างเครือญาติ"
ลำยองสอดส่ายสายตาไปทั่วทุกมุมบนโต๊ะหมู่บูชาหาเลขเด็ด
"ปางนี้เป็นปางที่พระพุทธองค์ทรงเอาชนะพระยามารวัสวดีได้ครับ พระองค์ประทับขัดสมาธิมือซ้ายวางหงายบนตัก มือขาววางบนเข่า นิ้วชี้ที่ดินพระยามารจะมาชิงบัลลังก์ที่ประทับตอน จะตรัสรู้ของพระองค์ พระองค์ทรงอ้างแม่พระธรณีเป็นพยานว่า บัลลังก์แก้วนั้นเป็นของพระองค์ หลังจากนั้นพระองค์ก็ตรัสรู้ครับ"
ลำยองสะกิดแลให้ดูในอ่างน้ำมนต์ น้ำตาเทียนเรียงตัวกันเป็นเลขที่สารพัดจะเดา
"อืม...ใครสอนเจ้า"
"หลวงตาปิ่นครับ"
"เจ้าเป็นอะไรกับหลวงตาปิ่น"
ลำยองสะกิดแม่ดู ขี้ธูปที่ค้างอยู่กับก้านธูปเป็นเลขอะไรสักอย่าง
"หลานครับ ผมชื่อวันเฉลิมพ่อผมชื่อสันต์ หลวงตาปิ่นเป็นพี่ชายตาผมครับ"
"อืม...ไหนเจ้าบอกหมอว่ากรรมคืออะไร"
"กรรมคือการกระทำครับ ผู้ใดทำกรรมใดก็ต้องชดใช้กรรมนั้นครับ ไม่อาจทดแทนกันด้วยกรรมอื่นได้ ใครทำบาปก็ต้องรับบาป ไม่ใช่ว่าทำบุญ แล้วจะแก้กันไปได้ครับ"
ชดมองวันเฉลิมอย่างพอใจก่อนจะเบนสายตาตาไปมองลำยองที่สาละวนมองทำเลขเด็ด
กล่องใส่พระเครื่อง ถูกหยิบออกมาจากบนตั่ง ลำยองหูตาพองสะกิดแม่ยิกๆ
"แกแจกของดีแล้วแม่ แจกของดีแล้ว"
ลำยองกระถดริกๆเข้ามาเตรียมแบมือ ชดหยิมพระโลหะองค์หนึ่งออกมา ผูกเข้ากับด้ายสายสิญจน์แล้วคล้องใส่คอวันเฉลิม
"ห้อยคอไว้ พระจะได้คุ้มครอง ถ้าได้บวชก็ถอดบูชาไว้บนหิ้งพระนะลูกนะ คิดว่าเจ้าคงได้สืบพระศาสนา ถ้าเจ้าได้บวชจะช่วยไถ่บาปให้พ่อแม่ ช่วยให้แม่พ้นเคราะห์ ประสบแต่ความสุขความเจริญหวังว่าจะไม่มีใครขัดไม่ให้เจ้าเข้าสู่พระศาสนา"
วันเฉลิมนิ่งตะลึง ยายแลลุ้นแทบลืมหายใจ
"ให้เขาบวชเหรอจ๊ะหมอ"
"ถ้าได้บวชจะเจริญยิ่งนักละ เขาเป็นพระมาในชาติก่อน ชาตินี้ยังไงก็ต้องบวช กุศลถึงจะยืดยาวติดต่อกัน"
"แต่..."
"แม่ก็จะโชคดี พ้นทุกข์พ้นเคราะห์ พ้นโศก ได้ลาภ ยศสรรเสริญ กรรมอันใดที่พ่อ
ก่อไว้ก็จะสูญไป คนที่จะได้บุญมากที่สุด คือคนที่อุ้มท้องเขามาให้เขาได้มาอาศัยเกิด...ลูกไม่ใช่ของเรานะแม่คุณ ถ้าแม่กักไว้ไม่ให้บวชจะบาปหนัก ทำอะไรก็ไม่เจริญ" ชดบอก
ลำยองพูดกับแล
"ถึงว่า ฉันเสียไพ่เสียไฮโลหมดตัว ก็เพราะยังงี้นี่เองนะแม่"
"เออ ก็ข้าบอกแล้ว เขาเป็นพระมาเกิด"
"ขนลุกไปหมดเลย"
ลำยองบอกชด
"แต่ฉันไม่มีเงินบวชให้เขาหรอกนะจ๊ะหมอ"
"จะบวชจริงๆ เงินทองมันไม่ต้องใช้ซักบาท"
"แต่ผมไม่อยากบวช"
ชดอึ้ง ยายแลตาค้าง
"ถ้าผมบวชแล้วใครจะดูน้อง"
"เออ...จริงๆน่ะแหละ" ลำยองว่า
"ยังงั้นก็เท่ากับไม่อยากให้แม่เจริญนะสิ"
"เออ...จริงๆด้วย เอ็งไม่อยากให้แม่เจริญรึไงวะไอ้วัน" แลถาม
"ก็แม่เอาแต่กินเหล้าเล่นไพ่ แล้วใครจะดูบ้านเลี้ยงน้องละครับ"
อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 8 พ.ย. 56
ละครทองเนื้อเก้า บทประพันธ์โดย : โบตั๋นละครทองเนื้อเก้า บทโทรทัศน์โดย : ยิ่งยศ ปัญญา
ละครทองเนื้อเก้า กำกับการแสดงโดย : พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
ละครทองเนื้อเก้า ผลิตโดย : บริษัท แอค-อาร์ต เจเนเรชั่น จำกัด
ละครทองเนื้อเก้า ควบคุมการผลิตโดย : ธัญญา โสภณ
ละครทองเนื้อเก้า ละครแนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครทองเนื้อเก้า ออกอากาศทุกวันจันทร์ - อังคาร เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา เดลินิวส์
