อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 9 พ.ย. 56
เณรวันเฉลิมสบตาสันต์เต็มตาแล้วเดินออกมาลำดวน, ลำยง, ชุด, ยายแล ยิ้มปลื้มใจ เณรเดินตรงเข้าหาโยมแม่ ลำยองยกมือขึ้นประนมแต้
"โยมแม่อย่าลืมรักษาสัญญาที่ให้ไว้นะครับ"
"จ้ะ...จ้ะ เสด็จแม่ไม่ลืมหรอกจ้ะ แต่นี่เณร เผื่อฝันดีเห็นเลขอะไรสวย ๆ เด็ด ๆ เณรก็ไปบอกเสด็จแม่บ้างนะจ๊ะ อย่าลืมล่ะ"
เณรไม่ตอบอะไร ลำยองก็ยังเหมือนเดิม หลวงตาปิ่นพาเณรออกไปเดินห่างออกมาจากญาติโยม ทิ้งญาติโยมไว้ข้างหลังไกลออกมาเรื่อย ๆ
"ฉันว่าสองเจ็ดก็น่าจะมานะแม่ ตรง ๆ ตัวเลย วันนี้วันที่ยี่สิบเจ็ด เอ... ปีนี้ไอ้วันมันอายุเท่าไหร่แล้วแม่ สิบสองหรือสิบสาม"
"มึงเป็นแม่ มึงยังไม่รู้เลยแล้วกูจะรู้ไหม" แลถาม
"เอ หรือมันจะเพิ่งสิบเอ็ดหว่า"
"อีลำยองมึงสัญญาต่อหน้าพระไว้ว่ายังไง"
"นี่มันหวยนะ แม่ไม่ใช่เหล้ากะบ่อนซะหน่อย"
"มึงนี่มันหน้าด้าน หวยมันก็การพนันเหมือนกัน"
"แต่หมอชดแกบอกว่า ถ้าไอวันมันบวชฉันจะเฮงๆๆ"
"กูขี้เกียจคุยกะมึงแล้ว อีคนไม่มีหัวคิด"
"งวดนี้ฉันรวยขึ้นมา แม่อย่ามาขอแบ่งก็แล้วกัน"
แลเดินออกมา
กุฏิหลวงตา เวลากลางคืน เณรนั่งที่ตั่งเรียนหนังสือ มีหนังสือทำวัตรอยู่ตรงหน้า แต่เณรกลับเหม่อออกไปข้างนอก หลวงตาปิ่นเดินเข้ามา
"คิดถึงบ้านรึไงเณร"
"ผมคิดถึงน้อง ๆ ครับหลวงตา ไม่รู้ป่านนี้จะกินข้าวกันรึยัง"
"จะไปห่วงทำไมเณร มันเป็นหน้าที่โยมแม่ของเณร"
"ค่ำ ๆ อย่างนี้ บางทีโยมแม่ก็ยังไม่กลับถึงบ้านครับ"
"เณร..เณรควรจะมั่นใจในตัวโยมแม่เขานะ ยังไงเขาก็สัญญาไว้แล้ว เขาน่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้อยู่หรอกน่า ทำใจให้สบาย สวดมนต์ซะก็จะได้สงบไม่ต้องฟุ้งซ่าน"
"ครับหลวงตา"
เณรกลับมาสนใจหนังสือตรงหน้า
ในเวลาเดียวกัน ลำยองมือสั่นระริกพยายามเอื้อมไปหยิบช้อนแต่หยิบไม่ได้ โรคติดเหล้ากำเริบหนักทั้งหงุดหงิดและปวดเนื้อตัว ลำยองหัวเสีย ปัดจานข้าวทิ้งแล้วคลานสี่ขาไปหยิบขวดเหล้า แต่แล้วชะงักเพราะนึกถึงคำสัญญาที่ให้ไว้ เธอร้องไห้เกิดการต่อสู้ระหว่างสำนึกฝ่ายดีกับความทรมานจากโรคพิษสุรา เรื้อรัง ลำยองยกมือสั่นระริกขึ้นประนม เหมือนจะตั้งใจสวดมนต์ แต่กลับงึมงำน้ำเสียงสั่น ๆต่อรองคำสัญญา แล้วคว้าขวดเหล้ามาเปิดดื่มอั้ก ๆ
ในโบสถ์ เวลาเช้ามืด พระทั้งวัดทำวัตรเช้ากันพร้อมหน้า เณรวันเฉลิมในแถวหลังสุด สวดมนต์ไปกับพระอย่างคล่องปากในทุกบทสวด
เพิงก๋วยเตี๋ยวลำยง เวลาเช้าตรู่ ลำดวนเสียงดังตื่นเต้น
"มาแล้วแม่...มาแล้ว เณรมาแล้ว"
ยายแลกุลีกุจอยกถาดของใส่บาตรออกมา มีข้าวสุกใส่ถ้วยกับไข่ต้มฟองนึง. ปลาทูทอด. กล้วยน้ำหว้า เณรอุ้มบาตรเดินมาแต่ไกล ทุกคนพากันหมดมาร่วมใส่บาตร
เณรมาถึงหน้าร้าน เปิดฝาบาตร ยายแลใส่บาตรแล้วประนมมือแต้ พูดอะไรไม่ออกมัวแต่ตื้นตันใจ
"นอนหลับสบายดีไหมเณร" ลำยงถาม
"ครับโยมน้า"
ตาปอมุดเข้ามา
"พระที่ไหนมาโปรดวะอีแล"
"เณรหลานไง ไอ้ปอ"
"หลานใคร กูไม่มีหลานเป็นเณรซะหน่อย"
"ดูดี ๆ สิพ่อ พ่อจำไม่ได้เหรอ"
ตาปอจ้องหน้าเณรอยู่อึดใจ
"ไอ้วัน...ไอ้วันนี่หว่า"
เณรยิ้มเพราะอย่างน้อยตาก็จำได้
"ไอ้ปอไอ้บ้า ท่านเป็นเณรแล้ว เรียกท่านให้ดี ๆ โว้ย" แลบอก
"ไม่เป็นไรหรอกครับ โยมยาย"
"ใส่บาตร ใส่บาตร กูจะใส่บาตรหลานกู"
ตาปอกุลีกุจอออกไป
"หลวงตาท่านฉันเอกา(ฉันมื้อเดียว) แต่เณรยังเด็กฉันสองมื้อเถอะนะ" ลำยงว่า
"ครับโยมน้า"
ตาปอรีบกลับมา กอบถั่วงอกสดในมือ
"กูจะใส่บาตรหลานกู"
ยายแลตกใจที่เห็น
"ไอ้ปอ ไอ้..."
แลจะห้าม เณรกลับนิ่ง เปิดฝาบาตร ตาปอโยนถั่วงอกลงไปในบาตรแล้วประนมมือแต้เหมือนอิ่มบุญ เณรยิ้ม ปิดฝาบาตรแล้วเริ่มให้พร
สันต์, เทวี, ปั้น ใส่บาตรเสร็จแล้ว รับพร
"เรื่องเรียนต่อ ปรึกษาหลวงตารึยังครับเณร" สันต์ถาม
"พรุ่งนี้จะไปสมัครครับ"
"เรียนให้จบเปรียญเก้าตั้งแต่ยังเป็นเณรให้ได้เลยนะคะเณร" เทวีบอก
"ปู่เณรคงจะปลื้มใจที่สุดละ ถ้าได้เปรียญเก้า" ปั้นบอก
เณรยิ้มน้อย ๆ
หน้าบ้านวิมล สมฤดีวิ่งพรวดออกมาจากประตูรั้ว เหมือนจะโผเข้าจับตัวเณรอย่างคุ้นเคย เณรตั้งตัวแทบไม่ทัน
"พี่วัน...พี่วันมาแล้ว"
วิมลรีบวิ่งตามออกมา ถือถาดของใส่บาตร
"หนูสม หนูสม ไม่ได้ลูก อย่าไปถูกตัวท่าน"
"ทำไมคะคุณยาย"
"ก็ท่านบวชแล้ว หนูเป็นผู้หญิง หนูจะถูกตัวท่านไม่ได้นะลูก เข้าใจไหม"
สมฤดีจ๋อย
"ค่ะ"
"มาใส่บาตรให้ท่านเร็ว"
เณรเปิดฝาบาตร สมฤดีหยิบของใส่บาตร มองหน้าเณรตาแป๋ว เณรหลุบตามองพื้นอย่างสำรวมไว้
"พี่เณรไม่มีคิ้ว...คิ้วพี่เณรหายไปไหนค่ะ"
วันเฉลิมจะขำแต่ต้องทำสำรวมไว้
"เวลาบวช ท่านต้องปลงทุกอย่างทิ้งไงล่ะลูก"
"ปลงแปลว่าอะไรคะ"
"เดี๋ยวยายจะอธิบายให้ฟังทีหลัง"
วิมลดึงสมฤดีให้ยองลง รับพร เณรให้พรสั้น ๆ จนจบ
"นิมนต์มารับบาตรที่นี่ประจำนะคะเณร"
"มาทุกวันเลยนะคะพี่เณร"
"ครับ"
เณรเดินจากไป
เณรอุ้มบาตรมาจนถึงหน้าบ้าน แต่ว่างเปล่า แม่ไม่ได้มาคอยใส่บาตร เณรหยุดยืนคอย ชะเง้อมองเข้าไปในบ้าน ใจคออยากจะตะโกนเรียกแต่คิดว่าไม่ควร แม่คงยังไม่ตื่น เณรยืนคอยชั่วขณะหนึ่ง แล้วเปลี่ยนใจจะเดินต่อไป
"เดี๋ยว ๆ เดี๋ยวก่อน อย่าเพิ่งเสด็จไปเพคะ โยมลูก"
เณรชะงักเมื่อได้ยินเสียงแม่ หยุด และหันกลับมา แววตาเต็มไปด้วยความปิติ ลำยองเดินอุ้ยอ้ายรีบวิ่งประคองถ้วยใส่ข้าวเข้ามา
"มาแล้วจ้ะ มาแล้ว"
เณรเปิดฝาบาตร ลำยองลังเลอิดออด
"แม่หุงข้าวก้นไหม้ ข้างบนก็ไม่ค่อยสุก ใส่บาตรแล้วแม่จะบาปไหมจ๊ะเณร"
เณรวันเฉลิมมีความสุขที่สุดที่จะได้กินข้าวที่แม่หุงกับมือ
"ไม่หรอกครับโยมแม่ แค่โยมแม่มีเจตนาดี มีจิตเป็นกุศล โยมแม่ก็ได้รับบุญแล้วครับ โยมแม่ตั้งใจรับพรนะครับ"
ลำยองคว่ำเทข้าวใส่บาตรมือสั่น เณรให้พรลำยอง
ลำยองประนมมือแต้จนเณรให้พรจบ ลำยองลูบหัวสามครั้งเรียกโชคลาภ
"สาธุ....เฮง ๆ ๆ รวย ๆ ๆ"
"น้อง ๆ สบายดีเหรอครับ โยมแม่"
"จ้ะ สบายดีจ้ะ"
เณรเห็นมือลำยองสั่นระริก
"โยมแม่อย่าดื่มเหล้าอีกเลยนะครับ"
"จ้ะ ๆ ๆ ลด ๆ ลงแล้วจ้ะ เดี๋ยวก็คงเลิกได้"
เณรเดินออกไป
"เฮง ๆ ๆ รวย ๆ ๆ"
บริเวณมุมสวยสงบใด ภายในวัด เณรนั่งอ่านบทเรียนภาษาอังกฤษ อ่านออกเสียงฝึก pronunciation เรื่องสั้น ๆ หลวงตาปิ่นนั่งอยู่กับหลวงพี่ยรรยงค์ ครูพี่เลี้ยงถัดไกลออกมา
"ช่วงเช้าเรียนวิชาการสามัญ ช่วงบ่ายข้ามเรือไปเรียนวัดมหาธาตุ คงไม่หนักเกินไปหรอกนะท่าน"
"ไม่หรอกครับหลวงลุง เณรเขามีสมาธิดี คงไม่ต้องกังวลเรื่องที่บ้านแล้ว สติปัญญาดีเลิศทีเดียวล่ะครับ"
"ยังงี้ อีกไม่นานวัดเราอาจจะได้สามเณรเก้าประโยคกะเขามั่งละนะท่าน"
หลวงตาปิ่น หลวงพี่ยรรยงค์หัวเราะอารมณ์ดี
เณรอ่านภาษาอังกฤษแอคเซ่นดี คล่องแคล่ว
บ้านลำยอง เวลากลางวัน เสียงออกรางวัลหวยจากวิทยุทรานซิสเตอร์เครื่องโทรมดังขึ้น
"รางวัลที่หนึ่ง งวดประจำวันที่สิบมิถุนายน เลขที่ออก.....ศูนย์ ศูนย์ แปด หนึ่ง ศูนย์ เก้า
ลำยองนั่งลุ้นหวยเทียบกับโพยเบอร์ที่ซื้อไว้จนเลขสุดท้ายด้วยความเซ็ง
" หมดตูด แดกหมดตัวเลย....แดกกูหมดตัวเลย"
ลำยองขยำโพยเขวี้ยงทิ้ง
"ไม่เห็นกูจะได้ลาภได้โชคตรงไหนเลย...ไอ้บ้า"
ลำยองคว้าวิทยุทรานซิสเตอร์เขวี้ยงทุ่มลงพื้นจนแตกกระจาย ถ่านไฟฉายตรากบกลิ้งกันหลุน ๆ
อ้อย, เหน่ง, จิตรา เกาะกันกลม ร้องไห้กระจองอแง
ที่เพิงก๋วยเตี๋ยวลำยง
"มึงจะมาโทษพระโทษเจ้าได้ยังไงอีลำยอง" แลบอก
"ก็หมอชดบอกเองว่าลูกบวชแล้วฉันจะเฮง...ถูกหวยกินหมดตูดยังงี้ มันโกหกตอแหลกันชัด ๆ"
ลำยงถาม
"พี่แอบกินเหล้าใช่ไหม"
"กูกินนิดเดียวแก้มือสั่น"
"นั่นไง..พี่ผิดคำสัญญาหน้าพระมันถึงเป็นยังงี้ไงล่ะ"
"แล้วจะให้กูทำยังไง กูจะลงแดงตายอยู่แล้ว"
ลำดวนบอก
"มันต้องอดทนสิวะ"
"มึงไม่มาเป็นกูมึงไม่รู้หรอก ว่ามันทรมานขนาดไหน"
"กูว่ามึงไปหาหมอซะเหอะ ให้หมอเขาช่วยรักษา" แลบอก
"ไม่ไป ไม่ไปไหนทั้งนั้น"
"พี่อย่ามาพาลหน่อยเลย แค่ถูกหวยกินงวดเดียว ทำไมพี่ไม่คิดว่าเลิกเล่นเลิกเหล้า เหลือเงินเก็บมันก็เท่ากับได้โชคได้ลาภนะแหละ" ลำยงบอก
อ่านละครเรื่อง ทองเนื้อเก้า วันที่ 9 พ.ย. 56
ละครทองเนื้อเก้า บทประพันธ์โดย : โบตั๋นละครทองเนื้อเก้า บทโทรทัศน์โดย : ยิ่งยศ ปัญญา
ละครทองเนื้อเก้า กำกับการแสดงโดย : พงษ์พัฒน์ วชิรบรรจง
ละครทองเนื้อเก้า ผลิตโดย : บริษัท แอค-อาร์ต เจเนเรชั่น จำกัด
ละครทองเนื้อเก้า ควบคุมการผลิตโดย : ธัญญา โสภณ
ละครทองเนื้อเก้า ละครแนว : ดราม่าเข้มข้น
ละครทองเนื้อเก้า ออกอากาศทุกวันจันทร์ - อังคาร เวลา 20.25 น. ทางไทยทีวีสีช่อง 3
ที่มา เดลินิวส์
